To je za srpskainfo.com, portal „EuroBlica“, objelodanio zvornički kolekcionar i profesor istorije Zoran Ivanović. Kaže da je na jednoj internet stranici za 700 dinara najviše priznanje „Povelju opštine Zvornik“ kupio od jednog beogradskog kolege.
Da bude zanimljivije, uručena povelja koja se prodavala bila je uručena Jevtu Subotiću, jednom od najboljih zvorničkih privrednika. U kolekciji „jeftino” nabavljenih trofeja je i orden „Miloša Obilića” iz posljednjeg odbrambeno-otadžbinskog rata, koji je nasljednik poginulog boraca takođe prodao.
Ivanović kaže da je kroz dugogodišnju praksu nabavljanja starina od velikog broja kolega čuo slične priče.
Kroz dvije decenije rada stekao sam brojne kolege, a danas prijatelje, kolekcionare, koji su mi ne jednom ispričali priču kako su brojne kolekcije propadale zbog toga što nasljednici nisu znali da baštine tradiciju svog pretka i u bescjenje prodavali važne antikvitete. Neko se godinama trudio na nešto stvori, napravi kolekciju, ili u drugim sferama, napravi privredni uspjeh, pomogne oživljavanju lokalne zajednice, da život za svoju zemlju, ali naredne generacije ne vide smisao u tome i lako se riješavaju njihove zaostavštine – priča Ivanović.
Dodaje kako mu je kolega kolekcionar priznao da je najviše priznanje „Povelju opštine Zvornik”, koja je bila uručena Jevti Subotiću, našao na buvljaku i kupio je za 500 dinara, odnosno nešto više od 8 KM.
– Ja sam je kasnije dobio od njega za 700 dinara, a nabavio sam je, jer sam smatrao da ovakvo priznanje samo po sebi zaslužuje bolje mjesto nego što je buvljak. Radi se o najvišem priznanju, tada opštinskom sada gradskom, koje se dodjeljuje zaista uglednim privrednicima, kulturnim radnicima i uopšte značajnim ličnostima koji su unaprijedili život u našem gradu. A Jevto Subotić je svakako to bio. Čak i oni koji nisu radili u FG „Birač”, gdje je bio dugogodišnji direktor, znaju da je najzaslužniji za privredni uspjeh ove fabrike, a time i grada koji se najviše infrastrukturno razvio u tom periodu. On je ovu Povelju dobio 2009. godine, a umro je u januaru 2015. godine. Stoga sam ja odlučio da sačuvam ovo značajno priznanje – rekao je Ivanović.
Dodaje da je jednom prilikom nabavio i orden iz proteklog rata.
– Ponuđeno mi je da kupim orden „Miloša Obilića”. Orden je prodavao sin poginulog borca – ispričao nam je Ivanović. Kaže da ga je to prilično iznenadilo.
– Ordenje, medalje, povelje i druge nagrade predstavljaju lične, odnosno porodične vrijednosti. One se nikada ne prodaju već se čuvaju iz generacije u generaciju i samo u slučaju neke teške bolesti ili opstanka porodice može se posegnuti za takvim nečim, ali da se kasnije ponovo pokušaju vratiti u porodičnu kolekciju – kaže Ivanović.
Stranci više cijene nagrade
Profesor istorije Zoran Ivanović navodi da stranci više cijene naše nagrade nego mi sami.
– Zaista je fascinantno koliko stranci kupuju naše ordenje, priznanja i koliko ih cijene. Mnogo više nego mi. To otvara priču o nama samima, koliko cijenimo sebe, svoju prošlost i ono što radimo – zaključio je Ivanović.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu