Njoj su čak i Simpsonovi posvetili jednu epizodu svoje kultne serije.
Ova žena čelične volje rođena je 18. februara 1974. u Misuriju, u porodici putujućeg propovjednika. Sa 23 godine pridružila se grupi aktivista za zaštitu životne sredine u Severnoj Kaliforniji koji su protestovali zbog sječe džinovskih drevnih sekvoja od strane kompanije “Pacific Lumber Company”. Njihov metod protesta bio je elokventan i jednostavan: samo su sjedili na drveću koje je trebalo da bude posječeno.
– Čuvari drveća” bili su na rotaciji po nekoliko dana, ali su njihove vođe željele da neko ostane na „dežurstvu na drvetu – nedjelju dana. Niko drugi se nije javio dobrovoljno, pa je Julija pristala da volontira.
Međutim, umjesto nedelju dana, ona je ostala na vrhu drveta više od dvije godine. Tamo, gore, se zaklela da neće sići sve dok ne napravi neki pomak, prenosi Bright Side
Džulija je 738 dana živjela na 54 metara iznad zemlje, koristeći par improvizovanih platformi na 1000 godina starom drvetu sekvoje, koje je čak od milja dobilo i nadimak Luna. Tokom svog “bdenja”, Julija se borila protiv uznemiravanja helikoptera, hladnoće, jakih kiša, zimskih vjetrova, bolesti, pa čak i desetodnevne opsade od strane čuvara i drvoseča koje je angažovao “Pacific Lumber”.
Ali ova žena je bila nepokolobljiva. Preživjela je neke nemoguće uslove: hodala je bosa, dobijala je zalihe hrane od prijatelja i simpatizera koji su joj dodavali hranu konopcem, kuvala je na malom šporetu i grijala se u vreći za spavanje. Komunicirala je sa svijetom preko mobilnog telefona na solarnu energiju, i u šali sebe nazivala dopisnikom „sa stabla“.
I na kraju je uspjela. Godine 1999. “Pacific Lumber” je konačno odustao i pristao na trajnu zaštitu tampon zone od 60 metara oko Lune i drugih drevnih sekvoja. Tek nakon toga, Julija je napustila drvo i kročila nogom na tlo, bosa i “klimava”.
Njen poduhvat je skrenuo ogromnu pažnju medija na ekološki problem, a Džulija je iskoristila trenutak da objasni javnosti da je na svijetu ostalo još svega tri proenta drevnih šuma i da im je potrebna adekvatna zaštita i njega.
Uprkos ovoj pobjedi, godinu dana kasnije, Luna je vandalizovana motornom testerom, koja je ostavila tri metra duboku ranu preko polovine debla drveta. Ali zahvaljujući posvećenosti stručnjacima za drvo, koji su stabilizovali stablo specijalnim čeličnim sajlama, Lunin život je spašen. Čelični nosači za “ranjenu” sekvoju su dizajnirani, proizvedeni i postavljeni za samo jedan dan.
Kada je Džulija saznala za incident, priznala je da se osjećalo kao da je nju presjekla motorna testera, a ne drvo. Srećom, danas, 20 godina kasnije, Luna je i dalje zelena i jaka i nastavlja da raste svake godine.
A sjedenje na drvetu bio je samo početak Džulijinog aktivizma. Ova nezaustavljiva žena protestovala je zbog naftovoda u Ekvadoru koji je ugrožavao šume Anda, suosnivala je neprofitnu grupu za društveni aktivizam “Engage Network” i objavila nekoliko knjiga, uključujući svoje memoare, “Nasleđe Lune”.
Ovu nekada djevojku iz siromašne porodice, u ranim dvadesetim svijet je prepoznao kao heroinu. Njena upornost i odlučnost poslali su poruku nade, osnaživanja, ljubavi i poštovanja prema prirodi i čitavom životu, što je inspirisalo mnoge ljude širom sveta. Tako je na kraju Džulija dokazala da jedna osoba zaista može da napraviti razliku.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu