Kasnije je napustio industriju umjetničkih filmova i postao visoko pozicionirani glumac u komercijalnim filmova u Francuskoj. Najviše se pojavljivao u komedijama i dramama.
Zbog načina na koji je igrao kritičari su ga prozvali francuskim Džejmsom Dinom.
Žan-Pol Belmondo je rođen u predgrađu Pariza na današnji dan, 9. aprila 1933. godine, kao sin vajara Pola Belmonda, čije statue krase mnoge parkove u glavnom gradu Francuske.
Umjetnička atmosfera u kojoj je odrastao u velikoj mjeri je uticala na budućeg glumca.
Nije bio dobar đak, pa se okrenuo boksu. U kratkoj bokserskoj karijeri pobijedio je u 15 od 23 meča, prije nego što je odustao od ovog sporta da bi se posvetio glumi.
Kvrgavi nos, po kojem je bio prepoznatljiv, ostao mu je kao uspomena na burnu mladost. Međutim, bila je to uspomena na tuču u školskom dvorištu, a ne u ringu.
Glumačke dane započeo je na pozornicama provincijskih pozorišta.
Proboj u svijet filma omogućila mu je uloga Lasla u filmu Marsela Karnea Mladi grešnici (Les Tricheurs) iz 1958. godine.
To mu je donijelo prvu glavnu ulogu, i to u Godarovom filmu Do posljednjeg daha.
Jedan kritičar ga je opisao kao „očaravajuće ružnog čovjeka”.
Imidž koji je gradio donio mu je uloge u nekoliko akcionih filmova, kao što su Zarobljeni strahom (Les Distractions) i Lettere di una novizia.
Odlučan da se ne podređuje stereotipima, Belmondo se prihvatao i zahtjevnijih uloga kao što je intelektualac-idealista u filmu Dvije žene (La Ciocara) Vitorija de Sike iz 1961. i mladog seoskog sveštenika u filmu Filipa de Broke Kartuš (Cartouche) godinu dana kasnije.
Ostvario se i u žanru komedije, na primjer, u Godarovom filmu Žena je žena (Une Femme est une Femme) i de Brokinom Čovjeku iz Rija (L'Homme de Rio), gdje igra nepogrešivog tajnog agenta.
Do sredine šezdesetih potpuno se prebacio na komercijalni film i osnovao produkcijsku kuću Serito. Čak je izvodio sopstvene vratolomije u filmovima kao što je Les Tribulations d'Un Chinois en Chine, ali je odustao od ove prakse poslije povrede tokom snimanja filma Velika pljačka 1985.
Zajedno s Alenom Delonom, još jednom velikom zvijezdom francuske kinematografije, igrao je u filmu Borsalino iz 1970.
Iako su ga često tražili za akcione filmove, Belmondo se sam odmakao od tog žanra tvrdeći da ne želi da bude „leteći deka francuske kinematografije”.
Poslije skoro 30 godina pauze, vratio se na scenu 1987. i do kraja karijere se bavio i pozorištem i filmom. Dvije godine kasnije osvojio je nagradu Cezar, francusku verziju Oskara, za ulogu u filmu Putopis razmaženog djeteta.
Godine 1995. Belmondo je igrao i u filmskoj adaptaciji romana Jadnici Viktora Igoa.
Belmondo se od prve supruge Eloi razveo 1965. Njegov drugi brak, sa Konstantinom, takođe je završio razvodom. Kasnije je imao duge veze s glumicama Ursulom Andres i Laurom Antoneli.
Bioskopsku publiku privlačio je šarmom, a američki magazin Empajer svrstao ga je među 100 najseksepilnijih zvijezda u istoriji filma.
Preminuo je 6. septembra 2021. u Parizu.
Ostali događaji na današnji dan
1683. – Francuski istraživač Rober Kavalije de la Sal proglasio je dio teritorije u Americi francuskim posjedom i nazvao je Lujzijana u čast kralja Luja XIV;
1821. – Rođen Šarl Bodler, francuski pjesnik i kritičar;
1928. – U Turskoj, nakon reformi Kemala Ataturka, islam je prestao da bude državna religija;
1969. – Francusko-britanski supersonični putnički avion “Konkord” obavio je prvi let, od Bristola do Ferforda u Engleskoj;
1977. – Komunistička partija Španije legalizovana nakon 38 godina zabrane djelovanja u vrijeme Frankovog režima;
1998. – U paničnoj jurnjavi islamskih hodočasnika u Saudijskoj Arabiji poginulo 119 vjernika iz više zemalja;
2014. – Umrla Svetlana Velmar-Janković, srpska književnica i dopisni član SANU.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu