Srećom, konačno su uspjeli da otkriju supstancu koja bi mogla da djeluje kao protivotrov.
Protivotrov za poznatu smrtonosnu pečurku – zelenu pupavku – nazvan zeleni indocijanin, Federalna agencija za lekove (FDA) Sjedinjenih Država već je odobrila njegovu upotrebu i koristi se kao boja za medicinsko dijagnostičko snimanje.
Istraživački tim predvođen hemičarima Gui Vanom i Ćijaoping Vangom sa Univerziteta Sun Jat-sen u Kini ustanovio je da ova hemikalija može da smanji snagu glavnog toksina smrtonosne pečurke.
Zelena pupavka poreklom je iz Evrope, ali se sada može naći u svim djelovima svijeta. Privlačnog izgleda i veoma slična drugim jestivim pečurkama, bere se i jede isključivo greškom i glavni je razlog što ljudi izbjegavaju da beru šumske pečurke.
Pošto nema nikakvih znakova toksičnosti u njihovom ukusu i zbog sporog ispoljavanja simptoma trovanja, lako se pojede smrtonosna doza ove otrovnice. Nekoliko časova poslije jela, pacijent može imati gastrointestinalne tegobe koje nestaju nakon dan ili dva i daju lažni utisak da je sve u redu.
Ali nije sve u redu. Od trenutka ingestije, toksini pečurke jedu jetru i izazivaju simptome koji ukazuju na ozbiljno oštećenje ovog organa. Bez medicinske intervencije – a u nekim slučajevima, čak i uz akutnu njegu – toksini pečurke mogu dovesti do otkazivanja funkcije jetre, a ponekad i bubrega, što često dovodi do smrti.
Da bi došli do suštine toksičnosti ove gljive, istraživači su preduzeli više koraka. Prvo, koristili su CRISPR skrining u cijelom genomu na liniji ljudskih ćelija HAP1 da ispitaju destruktivni uticaj α-amanitina. Ova tehnika identifikuje gene koji rade u sadejstvu tako što ih razbijaju i traže promjene, koje mogu da istaknu puteve u ćelijama na koje će vjerovatno uticati toksin. Na primjer, 2019. godine ovaj metod je omogućio naučnicima da identifikuju molekularne mehanizme djelovanja otrova meduza.
Kada su sproveli ovaj skrining na α-amanitinu, otkrili su da biosinteza proteina zvanih N-glikani igra značajnu ulogu u ćelijskoj smrti izazvanoj toksinom. Dalje proučavanje je otkrilo da je enzim nazvan STT3B, koji je neophodan za sintezu N-glikana, ključan za toksičnost α-amanitina, prenosi RTS.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu