Kultura

TV klasici (14): Eurotreš (VIDEO)

Jedna od najzanimljivijih emisija koja se pojavila na svjetskom televizijskom nebu svakako je "Eurotreš" u produkciji engleskog Kanala 4, još 1995. godine.

FOTO: EUROTRASH/YOUTUBE/SCREENSHOT

Autori i voditelji te danas kultne emisije su bili superslavni kreator Žan Pol Gotje i nama nepoznati voditelj Antoan De Kaunes. Emisija je, poslije godinu dana emitovanja u Britaniji, zabranjena i trajno skinuta sa inače liberarnog Kanala 4, na zahtjev šokirane, uglavnom puritanske konzervativne publike.

U njoj je najmanje šokantno bilo to što dva Francuza, Gotje i De Kaunes, govore engleski sa jakim francuskim naglaskom i pritom zafrkavaju Engleze. Mnogo šokantnije bilo je pravo pravcato evropsko video “smeće” koje su autori prezentovali publici. Dokumentarni snimci frizerske seanse berberina specijalizovanog za fazoniranje muških i ženskih stidnih dlačica iz Francuske, noćne scene provoda u sadomazohističkom kafiću u Belgiji, posjeta čitavih porodica muzeju govana u Holandiji, video porno seanse djevojke kamermana koja iznajmljuje i sebe i kameru parovima koji žele da snime svoj seksualni odnos, izbacivanje čovjeka koji se maskirao u velikog Štrumpfa iz Diznilenda, japanski pjevač u bavarskoj narodnoj nošnji koji jodluje, posjete bizarnim restorančićima u Njemačkoj i Španiji u kojima se može dobiti sve – od bivoljih muda da pacov stroganofa, i pregršt drugog TV đubreta, doveli su do ukidanja “Eurotreša”.

Engleska publika je bila naročito šokirana vulgarnim dokumentarnim snimcima silovanja iz sado-mazo kafića i snimcima konzumiranja izmeta pred kamerama! Sigurno je da bi Gotje i De Kaunes, u nekim svojim budućim emisijama “Eurođubreta”, pravi rudnik odvratština pronašli u našim krajevima. Djelić toga smo mogli da vidimo u zanimljivoj emisiji “Ipak se okreće” M. Popova, kao i u raznim dokumentarnim emisijama razbacanim po domaćem TV nebu. Međutim, ogroman dio našeg pravog autentičnog đubreta ostaje skriven od očiju šire svjetske javnosti, mada oni uporno baš to žele od nas da vide.

Ako evropski ljubitelji smeća slučajno čitaju ovo, evo im jedna originalna istinita domaća treš priča, koju je ispričao jedan beogradski vulkanizer. Radi se o lovačkoj ekipi koja se gladna jednog zimskog dana obrela u kući komšije na Vračaru. Komšijina žena ostavila je u frižideru u velikoj šerpi dvije kile pomija za njihovog lovačkog psa. Međutim, lovci, kojih je bilo pet, šest, toliko su se napili zanijeti svojim lovačkim pričama da su ogladnjeli.

Pijani domaćin im je na sto iznio pomije, mislivši da je zečetina u aspiku. Uz salatu od mladog luka i dosta hljeba, lovci su u slast smazali sve. Vulkanizer je završio svoju priču konstatacijom da bi takva izgladnjela ekipa mogla da pojede mrtvog čovjeka i da im ništa ne bi bilo. Taj naš autentični balkanski eurotreš, na kom su svoje poetike izgradili Žika Pavlović, Želimir Žilnik, pa i Emir Kusturica, sigurno je i dalje jedna od profitabilnijih izvoznih atrakcija. Naše đubre je često umjetnički mnogo zanimljivije od đubra naših evropskih sunarodnika.

(Nastaviće se)