Iako smo prije nekoliko decenija krenuli iz jednopartijskog u višepartijski sistem, čini se da smo se izgubili na pola puta.
Savez nezavisnih socijaldemokrata, Socijaldemokratska partija BiH, Srpska demokratska stranka, Stranka demokratske akcije… Previše, a premalo demokratije. Zvanično, živimo u višepartijskom sistemu, nezvanično, u iskrivljenom jednopartijskom.
Tri javnosti u BiH okupljene su oko tri jednoumlja, koja gaze slobodu misli i govora. Svako ko (glasno) misli drugačije, biva proglašen prodanom dušom. „Vrijeme je za jedinstvo“, nerijetko govore politički lideri u BiH.
Ništa više ne potvrđuje tezu o tome da se predsjednik SNSD, Milorad Dodik, sjeti nacionalnog interesa samo kada je to u interesu njegove stranke, od činjenice da u trenutku kada poziva na nacionalno jedinstvo, mjesto predsjednika Narodne skupštine prepušta svom članu.
Iz komunizma ne vučemo samo jugonostalgiju, nego i brojne karakteristike političkog života, poput jednomulja, koje su se primile i u višepartijskom sistemu. Istovremeno se izgubila odgovornost prema narodu, a dobili smo više straha i mogućnost bržeg ličnog uspjeha u politici.
