Rođen je u selu Bogoštici kod Krupnja, oblast Rađevina, na dan Svetog Save 27. januara 1936. godine. Njegovo svetovno ime bilo je Živko. Osnovnu školu je završio u Krupnju, a dva razreda gimnazije u Loznici, pravoslavnu Bogosloviju i Bogoslovski fakultet završio je u Beogradu.
U čin jerođakona posvećen je 1958, a u čin jeromonaha 1961. godine. Dvije godine bio je duhovnik crkve Ružice na Kalemegdanu (Beograd), poslije toga parohijski sveštenik na Kupresu. Dvije i po godine bio je profesor Bogoslovije u manastiru Krki i istovremeno paroh u Ivoševcima. U episkopski čin izabran je 1. juna 1967, a posvećen 16. avgusta 1967. u Sabornoj crkvi u Beogradu. Od 1967. do 1969. godine bio je vikarni episkop moravički u Beogradu.
Godine 1969. godine postavljen je za episkopa zapadnoevropskog i australijsko-novozelandskog i ustoličen marta 1969. u Londonu. Pošto je stvorio uslove za formiranje nove eparhije u Australiji, postavljen je za episkopa u zapadnu Evropu. U Himelstiru u Njemačkoj osnovao je eparhijski centar. Prvo je otkupio za Srpsku pravoslavnu crkvu jednu već sagrađenu crkvu, tu je zatim osnovao štampariju i izdao djela sv. vladike Nikolaja Velimirovića i mnoge druge vjerske knjige. U to vrijeme djela vladike Nikolaja nisu mogla biti štampana u tadašnjoj Jugoslaviji. Godine 1985. je u Londonu vjenčao princa Aleksandra Karađorđevića i princezu Katarinu.
Poslije punih dvadeset godina episkopskog staža u dijaspori Sveti arhijerejski sabor SPC izabrao ga je 1989. godine za episkopa šabačko-valjevskog. Ustoličen je u Šapcu 23. jula 1989. godine. Na tom položaju naslijedio je upokojenog episkopa Jovana Velimirovića. Nastavio je započetu djelatnost svog prethodnika kroz misionarsku izdavačku kuću Glas Crkve eparhije šabačko-valjevske, štampali su veliki broj knjiga, uspostavili pravoslavnu radio i tv stanicu.
Posvetio je veliku pažnju obnavljanju i zidanju novih crkava, osnovao je novi manastir Soko u podnožju Soko grada. U sklopu ove njegove zadužbine nalazi se i muzej posvećen sv. vladici Nikolaju. Njegovim zalaganjem prenijete su mošti sv. vladike Nikolaja iz Amerike u Srbiju 12. maja 1991. u manastir Lelić. Radio je na zbližavanju djece iz dijaspore sa djecom iz Srbije, u okviru akcije „Moba“ koja se održava svake godine počev od 2001. godine.
U pomoć oko manastira se pridružila i Vojska koja je napravila put do manastira 2001. godine, a general Nebojša Pavković je otvorio put i unaprijedio poručnika Bojić Đorđa u čin kapetana.
Episkop Lavrentije govorio je engleski, nemački i ruski jezik. Bio je član Svetog arhijerejskog sinoda od 2002. do 2004. godine.
Kao predstavnik i izaslanik Srpske pravoslavne crkve učestvovao je na mnogim međucrkvenim sastancima i držao predavanja i referate. Urednik je lista Pravoslavni misionar (od 1998), a napisao je i više članaka vjersko-poučne sadržine.
Na njegov prijedlog Sveti arhijerejski sabor je na svom redovnom zasjedanju u maju 2006. podijelio veliku eparhiju šabačko-valjevsku na dvije eparhije: šabačku sa sjedištem u Šapcu i valjevsku sa sjedištem u Valjevu. Od tada je gospodin Lavrentije šabački episkop, a za valjevskog episkopa postavljen je Milutin Knežević, do tada australijsko-novozelandski, prenosi Blic.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu