Od strane FCI priznat je 90-tih godina kao službena pasmina, te danas plijeni pažnju ljubitelja pasa i osvaja svjetske izložbe. Ipak, za njihov uzgoj opredjeljuju se samo vrsni poznavaoci i ljubitelji pasa.
Kinolog Dejan Stanić uzgaja češke vukove pet godina i na svoje prelijepe životinje je ponosan.
Za Srpskainfo priča da je ženka Anja Almona internacionalni šampion, a mužjak Crazy Tarak šampion Srbije, Republike Srpske i Federacije BiH.
Objašnjava da je pasmina čehoslavačkog vučjaka nastala 1955. godine, kada je ukrštanjem karpatskog vuka i njemačkog ovčara u tadašnjoj Čehoslovačkoj, vojska željela stvoriti neustrašivog i izdržljivog psa čuvara.
Željeli su da imaju pasminu koja će imati temperament, čoporski mentalitet i biti laka za obuku poput vučjaka, a istovremeno posjedovati snagu, fizičku građu i izdržljivost karpatskog vuka, otpornog na sve vremenske uslove.
Rasa je stvorena sa ciljem da se koristi u vojnim akcijama čehoslovačkih specijalnih jedinica.
Taj projekat stvaranja rase trajao je do 1962. godine, nakon čega su odustali jer kad su uparili karpatskog vuka i njemačkog ovčara, nova rasa imala je previše gena od vuka. Selekcija je nastavljena do osamdesetih, te je ipak postignut standard da pas vizuelno podsjeća na vuka i da ima neke njegove osobine. Oduševljeni idejom i rezultatom, projekat su nastavili kinolozi gdje su pažljivom selekcijom dobili pitomost i narav psa, a izgled vuka – priča Stanić.
On ističe da je ovaj pas zadržao karakteristike vuka što se tiče boje oka, zuba, šapa i da ima vučije šape, dok prilikom hoda podsjeća na vuka, vrat oboren na dole, rep povijen na dole, izuzev kad je u odbrambenom stavu tada je povijen na gore.
– To su psi koji su izuzetno mirni, staloženi, vole šetnju, igru i mogu dnevno da pretrče i do 20 kilometara – kaže Dejan.
Navodi da je devedesetih godina priznat od svjetske kinološke asocijacije, svrstasn u 1. FCI grupu. Kaže da sa svojim ljubimcem osvaja mnoge izložbe.
– Mužjak koji je star 18 mjeseci, prvak je BiH, Republike Srpske i Srbije, a u aktegoriji „šampion zreli“ Srbije i BiH. Uvezao sam ga iz Mađarske, jedne od najreprezentativnijih svjetskih odgajivačnica. Pored njega, imam još jednu ovakvu ženku iz Francuske, staru 29 mjeseci i ženku Čili staru tri i po mjeseca. Ono što je bitno kod ove pasmine je da nemaju gornju granicu u visini i težini. Stručnjaci na osnovu fizičkih karakteristika i ponašanja utvrđuju da li pas zaista ima vučje krvi – kaže Dejan.
Prema njegovim riječima, moraju se uraditi snimci kukova i laktova, test na kataraktu koji se rade na veterinarskim fakultetima u Beogradu i Zagrebu.
– DNK analiza ovih životinja može se uraditi u Štutgardu. Samo sa ovim papirima možete biti sigurni da imate zdravu životinju, potvrđenog porijekla – objašnjava on. Kada je riječ o njihovoj socijalizaciji, Dejan negira mišljenje da su neposlušni i divlji.
– Iako su strašno nepovjerljivi, izuzetno su vezani za gazdu i porodicu, privrženi su i odani, te vrlo brzo uče. Zbog vučjeg udjela u sebi izuzetno su otporni na sve klimatske uslove i bolesti. S obzirom na vučju krv, ne iznenađuje činjenica da veoma rijetko laju. Ipak, uprkos vučjem izgledu posjeduju izuzetnu pitomost i neizmernu ljubav prema vlasniku – priča Dejan.
Samo jedan vuk u Srpskoj
Dejan Stanić kaže da prema njegovim saznanjima u Srpskoj, češkog vuka ima samo jedan visoki policijski zvaničnik, a u Srbiji ih je oko desetak. – Za štene, koje ima medicinsku dokumentaciju oba roditelja, neophodno je izdvojiti od 1.500 do 2.500 evra. Vlasnici ove rijetke rase smatraju i da je češki vuk nepravedno izostavljen sa liste 10 najljepših pasmina na svijetu – kaže on.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu