U razgovoru za Tanjug govorio je o učenju od pokojnog Žike Pavlovića po kome je nazvana pomenuta nagrada, prošlosti srpskog filma i njegovoj budućnosti.
Cijenjeni reditelj sjeća se kako je Živojin Žika Pavlović, inače njegov profesor na Fakultetu dramskih umjetnosti uticao na njegovo profesionalno stasavanje.
On je imao značajan uticaj, prije svega kao snažna autorska ličnost i umjetnik od autoriteta naše kinamatografije u tom trenutku. Živojin Žika Pavlović je i razlog zašto sam se prijavio na konkurs za upis na studije filmske režije na FDU. Pomislio sam, ako on dolazi za profesora i preuzima klasu, a to su pisale novine, imam šanse da četiri godine radim sa nekim ko zaista ima šta da prenese – kazao je Šijan.
Prema njegovim riječima od stotinak prijavljenih kandidata na studije filmske režije u klasu Živojina Žike Pavlovića primljeno je tek njih četvoro.
– Prve dvije godine studija bile su zaista veliko iskustvo, a zatim i sve što se dešavalo na fakultetu. U trećoj godini se dogodio veliki politički progon Živojina Žike Pavlovića, profesora Saše Petrovića i nas koji smo bili njihovi studenti. Naši studentski filmovi su bili pregledani od strane političkih komisija da se utvrdi koliko su negativnog uticaja imali na nas – kazao je Šijan.
Režiser kaže da su okolnosti u srpskoj kinematografiji iste kao u vrijeme kada je Jugoslavija postojala.
– I ranije su kinematografije iz različitih dijelova Jugoslavije bile različite, to nije novitet. Različiti entiteti su njegovali specifičnosti tih lokalnih sredina u kojima su se kinematografije razvijale, pa ne mislim da je to nešto novo. Novo je, što su sada neke države nastale raspadom bivše Jugoslavije članice EU. Te države i njihove kinematografije funkcionišu u mnogo boljim finansijskim uslovima. Zaista se ne mogu porediti uslovi u kojima se filmovi snimaju u Sloveniji i Hrvatskoj sa onima u Srbiji. Ali, naša kinematografija je poprilično živa. Navikla je da se bori i opstaje u dosta opskurnim finansijskim uslovima i tako je bilo uvijek, čak i u staroj Jugoslaviji. Imamo sreće da uvijek dolaze novi autori, koji se snalaze sa onim što imaju – kazao je Šijan.
Za njega nema dileme da Filmski centar Srbije svojim konkursima i distribucijom sredstava za snimanje filmova doprinosi afirmaciji i napretku domaće produkcije.
– Najznačajnije je da Filmski centar ostane kao entitet koji funkcioniše stabilno i redovno. Sama činjenica da oni već tri godine uspješno dodjeljuju sredstva za afirmaciju domaćih filmova, je nešto što smanjuje pritisak na sam fond. Ranije se nije znalo hoće li ili neće biti fonda ove ili sljedeće godine. Nekada uopšte nije bilo novca, pa onda kada dođe novac, sve to uzmu neke velike zvijerke kinematografije. Danas su samom redovnošću svi postali zadovoljniji, jer će svako doći na red. Ta sredstva su značajna, jer će rijetko ko da vam odobri dodatna sredstva u Evropi i regionu, ako niste prvo dobili na nacionalnom fondu – kazao je Šijan.
On ističe da postoji prličan broj mladih filmskih autora čiji rad prati.
– Volim ove malo subverzivnije kao što su Maja Miloš, Mladen Ðorđević, ali mi se dopadaju i filmovi, koje je radio mladi Danilo Bećković, jer komuniciraju sa publikom. Sviđa mi se da postoji raznolikost, da nije sve usmjereno ka festivalskom filmu. Bitno je održati tu raznovrsnost, jer to stvara kreativnu atmosferu – kazao je Šijan i dodao da je srpski film uvijek bio raznovrsan, čak su se autori i u vrijeme crnog talasa poprilično razlikovali.
– Nije postojao jedan talas u kom svi autori stvaraju slične filmove kao recimo u češkoj kinematografiji, već su istovremeno stvarali Živojin Pavlović, Aleksandar Petrović, Makavejev, koji su potpuno različite pojave, ali u okviru jednog koncepta novog filma – zaključio je Šijan.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu