Kamenko Katić je rođen 1935. u Đurđevu kod Novog Sada. Kao šestogodišnjak je ostao bez roditelja koji su stradali u zloglasnoj raciji mađarskih fašista u Novom Sadu 1942. godine.
Pohađao je Realnu gimnaziju u Novom Sadu, ali je završio veterinarsku školu u Šapcu i potom radio kao veterinar, prenosi RTS. Nakon toga je studirao etnologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu i ta nauka će imati velikog udjela u njegovim radio i TV reportažama.
Tokom studija postao je spiker na “Radio Titogradu”, a potom i na “Radio Sarajevu”. Na tadašnju Televiziju Beograd prešao je 1962. godine.
A sve je počelo slučajno, pričao je. Katić je, sticajem okolnosti, za vrijeme studija počeo da radi kao spiker u Radio Titogradu, zatim u Radio Sarajevu. Opet slučajno prelazi na TV Beograd 1962. gdje počinje da “čita” vremensku prognozu.
Jedna snježna oluja stvorila je od njega ono po čemu je bio poznat. Napravio je priču o zavejanim vozovima i nevoljama ljudi koji nisu mogli da se vrate kućama. Uredniku se dopalo i onako novinarski mu “naredio” da gura tu priču dok god može. Nije prošlo mnogo vremena, a Katić je dobio i televizijski nadimak Kamenko Vremenko.
Gledaoci širom bivše države su ga od milošte zvali “naš Kamenko”, a neki su čak govorili “prvo Tito, pa Kamenko”, jer je svaki Dnevnik počinjao sa Brozom, a završavao sa vremenskom prognozom. Po mnogim anketama, u vrijeme SFRJ je bio po popularnosti takođe “odmah poslije Tita”.
Ušao je i u pjesmu “Halid invalid Hari” Ramba Amadeusa, gdje se pominje u stihovima “Kamenko je rek’o biće kišni dan, svratili smo kod strika i pozajmili kišobran”.
– Bio sam i ostao prilično ravnodušan prema toj mojoj popularnosti. Nisam se naročito obazirao na to što sam bio poznat i miljenik naročito starijih osoba. Znao sam da me u kućama bake zovu “naš Kamenko”. Ali jesam se trudio, svojski radio, brinuo da ne izazovem negativne reakcije… Kad sam počeo tu meteorologiju, prvih par godina mi je to bio jedini posao, razmišljajući o tome da ljudi vole da se šale unio sam i malo te šaljivosti – ispričao je Katić za “Blic” prije nekoliko godina, dok je penzionerske dane provodio u Belegišu u Sremu, pored Dunava, sa alasima, a TV prognozu “pratio samo kao gledalac”.
Vrstan TV reporter
Tajna njegovog uspjeha i omiljenosti među gledaocima bila je u tome, kako je govorio, što “nikada nije vremensku prognozu saopštavao kao da čita bilten”. Odlazio je sa ledolomcima, provodio mjesece sa meteorolozima na Bjelašnici koji su, pošto su “depresija i samoća užasni” tamo vodili i supruge, pričao je Katić novinarima, a jedne godine bilo je toliko snijega da jedan od njih nije svoju preminulu ženu dva mjeseca mogao da spusti dolje i da je sahrani.
– Tu sam izučio reportažu – pričao je Katić.
Voditelj i reditelj
Kao voditelj pojavljivao se i u emisiji “TV bukvar” kasnih šezdesetih godina, a u “kameo” ulogama u seriji “Pozorište u kući” i popularnoj emisiji “Sedam plus sedam” sa “Sedmoricom mladih”.
Scenarista je i reditelj kratkog dokumentarnog filma “Rekvijem za Jovana Ačanskog” iz 1991. i “Razgovora veterana” iz 2006. godine.
Nagrade
Na festivalima dokumentarnih filmova i TV reportaža pričalo se: “Kad se pojavi onaj Kamenko sa svojim filmovima pokisoše naše šanse”.
Katić je dobitnik brojnih nagrada i priznanja za svoj rad. Već krajem šezdesetih dobio je nagradu Saveza novinara Jugoslavije, a među priznanjima su i nagrada Udruženja novinara za životno djelo, a pred penziju i za životno djelo na matičnoj televijiziji, koju je smatrao najdražom.
(RTS, Blic)
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu