Tim povodom, Odbor za organizaciju ovog događaja održao je radni sastanak u Sremskim Karlovcima, na kojem je usvojena agenda i dogovoreni dalji koraci.
Sjednici ovog odbora su prisustvovali episkopi Vasilije sremski i Justin hvostanski, te sekretar Svetog arhijerejskog sinoda, direktor Patrijaršijskog Upravnog odbora, rektor Bogoslovije i drugi uvaženi članovi.
U saopštenju je upućen i poziv svim vjernicima da dođu 15. maja u Sremske Karlovce da se svi zajedno pomole da Sveti Duh blagodaću osnaži rad Sabora i da svojim prisustvom uljepšaju ovaj važan jubilej.
Ujedinjenje pokrajinskih srpskih crkava i uspostavljanje Patrijaršije srpske 1920. godine je događaj koji je nakon 1766. godine i ukidanja Pećke Patrijaršije, ponovo, crkveno-administrativno ujedinio pravoslavne Srbe u jednu crkvenu cjelinu.
Dimitrije Pavlović je bio posljednji beogradski mitropolit 1905-1920 i prvi patrijarh ujedinjene SPC.
Prema pisanju istoričara i kustosa Istorijskog muzeja Srbije Zorice Janković, prvi korak ka ujedinjenju učinjen je, nakon završetka Prvog svjetskog rata, već 31. decembra 1918. godine, kada je u Sremskim Karlovcima pod predsjedništvom tadašnjeg mitropolita Srbije i arhiepiskopa beogradskog Dimitrija (Pavlovića) održana prva konferencija srpskih pravoslavnih episkopa oblasnih crkava.
Tada je saopštena želja svih prisutnih arhijereja za ujedinjenjem, kao i želja da se ujedinjenoj srpskoj crkvi pridruži i srpska crkva u Crnoj Gori, čiji predstavnik mitropolit Mitrofan Ban nije bio prisutan zbog bolesti, ali je svoj pristanak dao nekoliko dana kasnije.
Održane su ukupno četiri konferencije srpskih arhijereja, a četvrta koja se proglasila Saborom održana je u Beogradu 9. septembra 1920. godine, da bi tri dana kasnije svi članovi tog skupa otputovali u Sremske Karlovce i 12. septembra 1920. godine svečano proglasili ujedinjenje SPC i njeno uzdizanje u stepen patrijaršije, ukinute 154 godine ranije.
Svečanost je održana u sabornoj dvorani Patrijaršijskog dvora, koja je za tu priliku bila ukrašena slikama iz novozavjetne i nacionalne istorije, koje su naslikali Paja Jovanović, Đorđe Krstić i Uroš Predić.
Bilo je tu i originalno Miroslavljevo jevanđelje, kao i srebrni pehar kneza Lazara i kneginje Milice, a na stolu, za kojim je sjedilo 15 arhijereja, krst cara Dušana iz Visokih Dečana.
U prisustvu prestolonasljednika Aleksandra Karađorđevića, saborsku odluku o ponovnom uspostavljanju Srpske patrijaršije saopštio je tadašnji mitropolit Dimitrije. Tekst odluke pročitao je tuzlanski mitropolit Ilarion (Radonić), a ukaz kralja Petra Prvog u vezi sa ovim pitanjem ministar vjera Pavle Marinković.
Četiri godine kasnije na Veliku Gospojinu, odnosno 28. avgusta 1924. godine, patrijarh Dimitrije je u Pećkoj patrijaršiji uveden u tron drevnih srpskih arhiepiskopa i patrijarha, da bi i na taj način bila “obnovljena stara slava i toržestvo” srpske crkve.
Uvođenje patrijarha u prijesto izvršio je lično kralj Aleksandar, dok je Kraljevsku povelju o pećkoj intronizaciji pročitao predsjednik Vlade LJubomir Davidović.
Na kraju svečanosti kralj Aleksandar je uručio patrijarhu Dimitriju panagiju sa likom prvog srpskog arhiepiskopa Svetog Save. Tu panagiju nosiće svi budući srpski patrijarsi.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu