Sahrana Gordane Kuić biće 19. januara u 14.30 na Novom groblju u Beogradu, prenijeli su portalu SEEcult.org njeni prijatelji.
Rođena u Beogradu 1942. godine, Gordana Kuić završila je engleski jezik i književnost na Filološkom fakultetu Beogradskog univerziteta i Hanter koledžu u Njujorku.
Radila je kao savjetnik za engleski jezik u američkoj ambasadi u Beogradu, kao konsultant u AYUSA International u Beogradu, i kao administrator za engleski jezik u istočnoj Evropi i za humanitarnu pomoć bivšim jugoslovenskim republikama u Soroš fondaciji u Njujorku.
Objavila je romane “Miris kiše na Balkanu”, “Cvat lipe na Balkanu”, “Smiraj dana na Balkanu”, „Duhovi nad Balkanom”, “Legenda o Luni Levi”, „Bajka o Benjaminu Baruhu”, “Balada o Bohoreti”, “Roman u slikama” i “Roman u pričama”, piše SEEcult.
Takođe, objavila je dvije knjige pripovjedaka “Preostale priče” i “Sa druge strane noći”.
Prema njenom romanu „Cvat lipe na Balkanu“ snimljena je TV serija, u režiji Ivana Stefanovića.
Takođe, prema romanu „Miris kiše na Balkanu“ snimljeni su TV serija i film, u režiji Ljubiše Samardžića.
U dramatizaciji Nebojše Romčevića napisana je drama „Miris kiše na Balkanu“, koja je premijerno izvedena 2009. u Madlenijanumu.
„Miris Kiše na Balkanu – balet o Riki“ premijerno je izveden u Sarajevu 1992, te u Beogradu iste godine na BEMUS.
Prema riječima Gordane Kuić, počela je da piše tokom ranih osamdesetih godina 20. vijeka – ne da bi postala pisac već sa željom da ovekovječi život pet izuzetnih žena – sestara Salom, odnosno svoje majke Blanke i tetaka, Laure, Nine, Klare i Rifke, prenosi N1.
Dogodilo se da je preko njih u svojoj prvoj trilogiji ispričala priču o sefardskim Jevrejima Sarajeva, BiH, pa i Balkana u trajanju od jednog vijeka.
O tome je, kako je svojevremeno navela, saznala tek kada je pročitala recenziju Davida Albaharija.
Smatrala je i da nema većeg priznanja od čitanosti.
Čitalačku publiku niko ne može nasilno privući bilo kakvom medijskom kampanjom, kritikama, reklamom, niko ne može natjerati na izbor onoga što će čitati.
– Publika je nepotkupljiva. Samo zbog nje moji romani traju. To trajanje je potvrda vrijednosti. Drugim riječima, ako se moji romani budu čitali za sto godina, značiće da nešto vrijede, mada u tome, nažalost, ja neću moći da uživam – navela je Gordana Kuić na svom sajtu.
Gordana Kuić dobila je nagradu Žensko pero za 2006. godinu, nagradu za najbolju prozu Banjalučkog sajma knjiga za sabrana djela i nagradu Izdavača i knjižara BiH za 2010. godinu.
Njeni romani prevedeni su na francuski, engleski, poljski, makedonski, slovenački, italijanski, nemački, španski i hebrejski jezik.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu