Iako istorijski izvori nisu usaglašeni kada je riječ o zločinima po kojima je Eržebet postala poznata, na najvećem broju mjesta se pominje da je navodno mučila i ubila oko 650 mladih žena i djevojaka u svom zamku na strmom uzvišenju u današnjim Čahticama u zapadnoj Slovačkoj.
Ko je bila Eržebet Batori?
Rođena je oko 1560. u jednoj od najbogatijih protestantskih porodica Evrope, već kao veoma mala, Eržebet je pokazivala uznemirujuće znakove bijesa i napade. Mentalne bolesti u njenoj su porodici bile česte, vjerovatno kao rezultat incestuoznih odnosa. Bila je odlična učenica, vjerila se već s 11 godina, a navodno je bila veoma brižna majka.
Srednjovjekovna mučenja bila su praktično dio javnog života u vrijeme kada je Eržebet odrastala i plemstvo je tada imalo moć da odlučuje o životu i smrti sluga koji su u to vrijeme smatrani imovinom. Brutalno premlaćivanje bilo je najučestalije, ali je grofica vremenom razvila daleko brutalnije metode kažnjavanja, međutim, razmjere njene duboke patološke poremećenosti izašle su na vidjelo tek nakon smrti.
Kako je postala “krvava”?
Uz pomoć nekoliko sluškinja i glavnog sluge, grofica je počela da muči i ubija na desetine djevojaka iz sela, koje je u dvorac namamila obećanjima da će dobiti posao. Prema pričama svjedoka, čije ispovijesti se nalaze u mađarskim arhivima, žrtve okrutne grofice bile su izložene batinjanju kaiševima, bičevima, noževima i toljagama. Neke su polivane hladnom vodom i ostavljane da se smrznu na snijegu, dok bi drugima nabijali eksere ispod noktiju, a kada bi pokušali da ih uklone zajedno s njima su čupali i nokte.
Mučenja i ubistva uglavnom su obavljana zarad njenog zadovoljstva, dok neki istoričari smatraju da je, osim što je bila psihopata, bila i seksualna sadistkinja. U njenim mučenjima bilo je seksualnih elemenata, poput sječenja udova, a lično je djevojkama ponekad odgrizala komad mesa s lica ili ramena.
Jedan od motiva za zlodjela koja je grofica činila i po kojima je dobila epitet “krvava” leži u stravičnom predanju prema kojem je uživala da se kupa u krvi svojih žrtava vjerujući da će joj to pomoći da sačuva mladost.
Grofica je uz pomoć svojih sluga godinama terorisala seljane i prolazila nekažnjeno, a prve sumnje su se pojavile kada su počele da nestaju mlade djevojke iz plemstva. Tada su se glasine o njenoj okrutnosti raširile među pripadnicima visokog staleža, a kasnije i po cijeloj Kraljevini Mađarskoj.
Sprovedena je kraljevska istraga i odmah nakon Božića 1610. godine, u dvorac Čahtice upale su lokalne vlasti koje su bile užasnute kada su otkrile mrtva ili umiruća tijela služavki.
Četvorica grofičinih sluga, koji su joj bili saučesnici u zlodjelima, osuđeni su za ubistvo i brutalno pogubljeni.
Groficu je od pogubljenja spasla plemićka titula, te je uhapšena i zatvorena unutar zidina svog zamka gdje je ostala sve do smrti 1614. godine, prenosi Blic.
Njena mračna priča već vijekovima zaokuplja maštu i podstiče nagađanja, inspiriše pisce i filmske stvaraoce, međutim, neki istoričari istraživači sumnjaju da je ona zaista bila odgovorna za navodne brutalnosti i sugerišu da je, kao bogata i moćna žena u kasnoj renesansnoj Evropi, možda i sama bila žrtva zlonamjernih glasina.