Nasljeđe kralja Aleksandra istopilo se za par godina. Svaka republika željela je samostalnost, kao i svaka pokrajina.
Vojska SFRJ pokušala je da očuva kompletnu teritoriju, ali su je redom pobjeđivale regionalne nacionalne snage. Prvo Slovenija, potom Hrvatska, BiH, pa Makedonija i konačno Crna Gora, dobile su svoje države.
Srbija na čijem je čelu bio Slobodan Milošević, neprekidno je bila na strani jugoslovenske ideje i Armije. Miloševićeva želja je bila ista kao i ona kralja Aleksandra, da svi Srbi žive u jednoj državi, makar i u onoj koja se ne zove Srbija. Kontroverzni lider Socijalističke partije Srbije – SPS, želio je istovremeno da nastavi i Titovim putem. Nije uspio u tome i Srbiju je sveo na najmanju teritoriju. Poslije sankcija i bombardovanja od strane NATO snaga izgubljeno je i Kosovo, koje se smatra srcem Srbije.
Slobodan Milošević, rođen u Požarevcu 20. avgusta 1941, bivši je predsjednik Srbije i SR Jugoslavije, koji je umro u haškom zatvoru 2006. godine tokom suđenja za ratne zločine počinjene na prostorima Hrvatske, BiH i Kosova u ratovima 1990-ih. Milošević, po struci pravnik, bavio se privrednim poslovima; bio je generalni direktor beogradskog preduzeća “Tehnogas” 1973-1978 i direktor Beobanke 1978-1983. Tih godina imao je izuzetan ugled među američkim bankarima, čak je neke poslovne aranžmane dogovarao sa slavnim Dejvidom Rokfelerom.
Politikom počinje da se bavi intenzivnije 1983. godine, kada je izabran za člana Predsjedništva Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije. Godinu kasnije izabran je za predsjednika Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda. Maja 1986. godine, uprkos jakim otporima, izabran je za predsjednika Saveza komunista Srbije. Aprila 1987. posjetio je Kosovo Polje, gdje je dao podršku Srbima koji su se žalili na albanski teror i nasilje.
Kosovski problem je bio nerješiva zagonetka i za Josipa Broza Tita. Albanski narod je prosto naselio teritoriju na kojoj su ranije živjeli Srbi i na sve načine pokušavao da je pripoji matičnoj Albaniji. U strahu od velike Albanije počeli su srpski pritisci na tamošnje funkcionere. To se izrodilo u tihi rat, nemire i problem koji su iskoristile druge republike bivše SFRJ da se iz te države otcijepe.
Septembra 1987. Milošević je na Osmoj sjednici CK SKS, koristeći srpsku nacionalističku retoriku, pobijedio njegovog bivšeg mentora i prijatelja Ivana Stambolića. Miloševićeve pristaše su kasnije tzv. antibirokratskim revolucijama srušile partijska rukovodstva u Vojvodini i Crnoj Gori. Ti događaji su s vremenom izazvali raspad tadašnjeg Saveza komunista Jugoslavije, a nakon toga i raspad jugoslovenske federacije.
U događajima neposredno i za vrijeme samog raspada SFRJ, Milošević je organizovao prve višestranačke izbore u Srbiji, koji su održani decembra 1990. godine. Tada je ubjedljivom većinom izabran za predsjednika Srbije. Od tada bio je ključni igrač u događajima koji su slijedili.
Pod njegovom vlašću je Srbija podržavala Republiku Srpsku Krajinu i Republiku Srpsku. Hrvatska je operacijama “Grom” i “Oluja” očistila Krajinu od Srba, te na taj način onemogućila Miloševića da zadrži sve Srbe pod njegovom vlašću. Dejtonskim sporazumom su otcijepljeni i Srbi iz Republike Srpske. U ratovima na teritorijama Hrvatske i BIH nastradalo je više od 140.000 ljudi, a Milošević je u zapadnom svijetu smatran direktno odgovornim za ta stradanja.
(Nastaviće se)
Raniji tekstovi:
Pop ikone od Tita do Cece (1): Tito i okultno
Pop ikone od Tita do Cece (2): Mediala
Pop ikone od Tita do Cece (3): Miro Glavurtić i Dragoš Kalajić
Pop ikone od Tita do Cece (4): Konceptualisti SKC
Pop ikone od Tita do Cece (5): Živorad M. Slavinski
Pop ikone od Tita do Cece (6): Novotalasna mistika
Pop ikone od Tita do Cece (7): Srpska fantastika
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu