Oba scenarija gledali smo u srijedu, na posebnoj sjednici Narodne skupštine. Po prvi put se desilo da Milorad Dodik nema potrebnu dvotrećinsku većinu koja bi stala iza njega, u smislu glasanja u Predsjedništvu. To je vijest regionalnih razmjera, gdje Dodika svi znaju kao svemoćnog lidera, neograničenog roka trajanja, koji nikada pred opozicijom nije pao na koljena, a upravo to se desilo u NSRS. Nakon što ih je propisno ispljuvao.
Ma šta ko pričao, u prvom redu to je šamar Dodiku, šamar njegovoj politici stvaranja „papaka“ (od kojih su mu neki nedostajali za većinu), šamar politici da opoziciju prvo proglasi izdajničkom pa je onda poziva da ga podrži, ali i bolno otrežnjenje da više nema sigurnih 56 glasova, što znači da Komšić i Džaferović sada imaju slobodan put da ga politički masakriraju u Sarajevu. I zato Sarajevo slavi, zato opoziciju kuje u zvezde. Jer, tačke koje je Dodik stavio pred Narodnu skupštinu nisu ništa spram onih koje bi tek mogle da dođu.
Tu nastupaju crne slutnje i tu nastupa opozicija oličena u SDS, PDP i SPS, a sudeći prema posljednjoj sjednici parlamenta, njihov nastup može da bude tragičan, i to po sve nas. Tragičan ako idući put ne budu sposobni da razluče šta je interes RS, a šta nije, bez obzira da li će Dodik da im diktira dnevni red i da ih lično vrijeđa. Šta god mislili o SNSD, njihova teza da je Narodna skupština najvažnije mjesto u BiH, institucija koja može da poništi čak i odluke Predsjedništva BiH, apsolutna je istina. Onaj ko zaslijepljen mržnjom prema Dodiku ne vidi to pravo, taj ustavni dar, nema pravo da se bavi politikom, čak ni opozicionom.
To je izgleda shvatio samo DNS, ali su zato i najgore prošli. Napadnuti su od strane naroda i opozicionih kolega, uglavnom onih koji ih nikada nisu ni prihvatili kao ravnopravnog člana opozicije.
Uostalom, tako prođe svako u ovoj Republici ko nije spreman da se slijepo svrsta na jednu ili na drugu stranu.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu