Po tome je ovaj Danilovgrađanin, koji je ubijen u martu pretprošle godine u budvanskom naselju Dubovica, jedinstven jer žrtve nisu bile povezane, čak bi se moglo reći da su u određenom momentu bile povezivane sa rivalskim stranama jednog rata među kriminalcima. A ono što je zanimljivo je da je tokom sudskih postupaka isplivalo i to da je prema nekadašnjim saradnicima bio podjednako nemilostradn kao i prema neprijateljima.
Blagostanje je trajalo 40 godina
A sunovratu Slobodana Šaranovića, koji je započeo prije deset godina, prethodile su četiri decenije blagostanja. Za to vrijeme biznis Šaranovića je rastao, navodno uz pomoć Državne bezbjednosti koja ih je podržavala u pljačkama, bjekstvu iz zatvora mlađeg Branislava, otvaranju kockarnica u Srbiji, rodnoj Crnoj Gori, Austriji, ali i u Kinšasi. Braća su bili vlasnici i mjenjačnica, ali i drugih poslova u kojima je bio veliki protok keša. Bili su bliski i ozloglašenoj kriminalnoj mreži poznatoj kao grupa “Amerika”, koja se bavi međunarodnim transportom kokaina.
Pad porodice, ne samo zbog novčanih gubitaka kao što je kredit uzet zbog nekretnine u Bečićima (prethodno otetoj od jednog Rusa), već gubici života, počinje prije nešto više od deset godina. Krajem jula 2009. nestao je Slobodan Radonjić, kum Slobodana i Branislava Šaranovića. Posljednji put je viđen kako ulazi u automobil Luke Đurovića, vođe krimninalne grupe iz Bara i glavnog saradnika Luke Bojovića u Crnoj Gori. Nestankom mladog Radonjića, za koga se vjeruje da je ubijen iako njegovo tijelo nije nađeno, započeo je rat između porodice Šaranović i Luke Bojovića, u kojem je u narednoj deceniji bilo po nekoliko žrtava, i to sa obje strane.
Navodno je potraga za kumićem koštala života Branislava Šaranovića, koji je likvidiran u oktobru iste godine u beogradskom naselju Dedinje. Egzekucija nije rasvijetljena, a njegov stariji brat Slobodan, zvani Doktor jer je studirao medicinu, prvo je ponudio više nego velikodušnu nagradu za informacije o nalogodavcu ubistva.
Osveta
Zaklinjem se svojom čašću i imenom da ću direktnim izvršiocima ubistva moga brata Branislava ne samo oprostiti nego, evo, ovako javno garantovati svojom glavom i životima moje uže porodice da ih neću prijaviti policiji niti progoniti na bilo koji drugi način ukoliko se odluče da mi povjere tačnu i provjerljivu informaciju: ko ih je prvi kontaktirao, na koji način su angažovani, ko ih je isplatio, ko je pravi nalogodavac tog posla, odnosno u čije ime i za čiji račun su to uradili? – napisao je u poruci na mjenjačnici Slobodan Šaranović, prodao svoje poslove i povukao se u Crnu Goru.
Branislav Šaranović ubijen je 2009. godine. Njegovo ubistvo pokrenulo je najstrašniju priču o krvnoj osveti u podzemlju na Balkanu, koja je smrću njegovog brata okončana.
Dvije godine kasnije, u Zemunu je ubijen i Slobodanov otac Danilo Radonjić i njegov prijatelj Dženan Ramović, a da iza tog zločina stoji Luka Bojović, saradnik i prijatelj Baranina Luke Đurovića. Ni ponuđena nagrada međutim nije mu pomogla da dođe do dokaza da je sve organizovao Bojović, pa je postao opsednut time da ga uništi. I ne samo njega, već je krenuo u krvnu osvetu, oko za oko, zub za zub.
Kako mu je Luka Bojović bio nedostupan, jer se prvo krio u Španiji da bi u februaru 2012. završio iza rešetaka a nakon toga i osuđen na 18 godina zatvora zbog organizovanog kriminala, Slobodana Šaranović je svu energiju usmjerio ka tome da ga “udari gdje najviše boli”. Da bi se osvetio Bojoviću, angažovao je dvojicu rođaka, koji su opet našli plaćenike, da likvidira Lukinog mlađeg brata Nikolu. Nikolu je krajem aprila 2013. ubio Saša Cvetanović, zvani Pitbul, koji je za to dobio 30.000 evra od Šaranovića. Šaranović je planirao likvidacije još nekih ljudi iz okruženja Bojovića – Luke Đurovića i Filipa Koraća, ali su one osujećene hapšenjem njegovih saradnika, ali i njega samog. Likvidacijom je, kako je na suđenju svjedočio Miloš Vojinović, osuđen kao član kriminalne grupe, rukovodio sam Šaranović, koji je poslije ubistva Nikole Bojovića bio izuzetno nezadovoljan kako idu pripreme za druge planirane egzekucije. Sestrić Miloš Delibašić je pokušao da ga malo smiri, ali uzalud. Hapšenje kriminalne grupe je spriječilo planirana ubistva.
Konačni pad
Ali upravo tada Slobodan Šaranović pokazuje pravo lice i ljudima koji su uz njega u tim trenucima kada se protiv njega vodi postupak za ubistvo Nikole Bojovića, i kada je i u teškom zdravstvenom stanju, počinje da prijeti, maltretira ih. O ponašanju Šaranovića prema nekadašnjim saradnicima, kao što je bio advokat Vladimiru Zrelec koji je osnivao i vodio njihove firme a čije ubistvo je Crnogorac naredio, svjedočila je i udovica ubijenog Anja Zrelec. Zreleca je Šaranović angažovao i kada su se protiv njega u Srbiji i u Crnoj Gori vodili postupci zbog ubistva Nikole Bojovića.
Vladimir Zrelec ubijen je 2015. godine. Prvo riješeno ubistvo advokata. Stradao od ruke klijenta s kojim je sarađivao bezmalo dvije decenije.
– Šaranović se tokom tih telefonskih razgovora toliko drao da je odzvanjala cijela kuća. Kada je otkazao punomoćje Šaranoviću, ja sam mislila da je to gotovo, ali on je uzeo da zastupa Delibašića. Tad je tek nastao opšti haos – rekla je na suđenju Anja Zrelec i ispričala sve u vezi sa prijetećim pismom koje je stiglo njenom suprugu, a koje je donela Slobodanova supruga. To pismo je nakon pucnjave predala policiji.
Da nije samo maltretirao ljude, za koje je smatrao da su mu možda na izvjestan način okrenuli leđa, već da je sprovodio torturu i nad onima koji su ga i dalje slušali i izvršavali njegove naloge, ispričao je i Vladimir Šaranović. Ovaj Slobodanov rođak je nedavno nepravosnažno osuđen na 30 godina zatvora upravo zbog ubistva advokata Zreleca.
Vladimir Šaranović je uhapšen. Ove nedjelje osuđen na 30 godina robije zbog ubistva advokata po naredbi strica Slobodana.
– Radio sam za njega u mjenjačnici, ali sam mu u maju 2015, pošto sam opljačkan i povređen dok sam nosio novac sa jednog na drugo mjesto, rekao da više ne želim da radim. Nudio mi je kancelarijski posao, ali sam i to odbio. Onda sam postao njegov mali kurir Jovica. Stalno me je nipodaštavao. Govorio mi je da ne znam ništa da radim – ispričao je Vladimir.
Ta svjedočenja, ali i materijalni dokazi, vjerovatno bi Slobodana Šaranovića poslali na višedecenijsku robiju u Srbiji.
Dvije presude kao legat
Krajem ovog mjeseca Apelacioni sud će razmatrati presudu Milošu Delibašiću, nepravosnažno osuđenom na 30 godina zatvora zbog organizovanja kriminalne grupe. Kao i prethodnom presudom Saša Cvetanović zvani Pitbul koji je pucao u Bojovića osuđen je na 35 godina zatvora, a Ratko Koljenšić osuđen je na 30 godina zatvora. On se nalazi u Crnoj Gori, gdje se protiv njega vodi istraga za isto ubistvo. Za ubistvo Miloša Vidakovića u Budvi na osnovu sporazuma o priznanju osuđen je Miloš Vojnović na kaznu zatvora od deset i po godina, a kao njegov saučesnik na 35 godina osuđen je Slaviša Novaković koji je u bjekstvu.
Miloš Delibašić je uhapšen i nepravosnažno osuđen na 30 godina robije zbog ubistva Miloša Vidakovića. Uporno negira da mu je Slobodan Šaranović ujak, iako ga je tako oslovljavao.
Pipci klana
Miloš Vojinović na suđenju za ubistvo Vidakovića upoznao je javnost sa brojnim pipcima klana. Između ostalog, ispričao je da je tokom suđenja za pljačku zlatare “Izrael dajmont” 2008. godine “200.000 evra potrošeno na odbranu, vještake i na podmićivanje”. Advokate su im, kako je rekao, plaćali braća Šaranović. Delibašića je branio upravo Zrelec. Vojinović je svjedočio i da je Šaranovićeva kriminalna grupa sarađivala sa huliganama Veliborom Dunjićem i Urošom Mišićem.
(Blic)
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu