Članovi petočlanog sastava odrastali su zajedno u rodnom Brodcu, semberskom selu, mjestu u kom se decenijama unazad voli i njeguje rokenrol. Druženje i iskreno prijateljstvo, ali i ljubav prema rokenrolu, koju su naslijedili od svojih porodica, preraslo je u pravu „sembersku rokenrol priču“.
Vokal Miloš Đorđić, basista Srđan Krstić, bubnjar Goran Lukić Čoper, ritam gitara Đorđe Ljubojević i frontmen i gitarista Stevo Krstić čine bend na čijim ćete svirkama čuti pjesme „Atomskog skloništa“, „YU grupe“, „Smaka“, „Riblje čorbe“, „Prljavog kazališta“, „Generacije 5“, „Azre“, „Zabranjenog pušenja“, „Partibrejkersa“, „Pink flojda“, „Blek sabata“ i drugih bendova.
Porodična tradicija
Muzika, kažu, za njih nije posao, nego ljubav. Ljubav prema tzv. „tvrđem zvuku“ rađala se u kućama Krstića u Brodcu i Đorđića u Balatunu. Talenat prema muzici kod Krstića prenosi se s koljena na koljeno, a njihov otac je bio bročanski bubnjar Drago Krstić. Frontmen grupe i gitarista, Stevo Krstić, kaže da je prije njega gitaru u ruke uzeo njegov mlađi brat Miloš i rođak Ljubiša Krstić, te da su zapravo oni i bili pokretači ideje za stvaranje rok benda.
– Prvi nastup imali smo 2018. godine i od tada sviramo – priča Stevo Krstić.
Dugogodišnju želju da postane dio ove priče ispunio je i Miloš Đorđić.
– Išao sam u muzičku školu, svirao klavijature, bio član hora, učio pjevanje, a mnogo toga sam naslijedio od oca Đoleta, bijeljinskog hipika i bajkera. Počeo sam samostalno da sviram gitaru, a prvim akordima učio me je upravo Stevo Krstić. Svoj cilj sam ostvario; ispočetka sam u bendu svirao gitaru, a sada sam vokal. Završio sam Ekonomski fakultet, ali se bavim vodoinstalacijama i centralnim grijanjem – kaže Đorđić za Srpskainfo.
Emocije
Svi su i zaposleni i porodični ljudi. Stevo Krstić radi kao moler, Srđan Krstić, Goran Lukić Čoper i Đorđe Ljubojević zaposleni su u privatnim preduzećima. Najveća nagrada, kažu ovi mladi i talentovani ljudi, jeste kad tokom svirke vide sjaj u očima publike i osjete njihovo zadovoljstvo.
– To je znak da smo uspjeli da u njima izazovemo emociju, da su osjetili i svirku i riječi pjesme, da smo na nastupu jedna velika porodica koja se okupila da podijeli između sebe ono što svim srcem voli, a to je, za „Trn u oku“, istinski i nikad prevaziđeni rokenrol – kažu članovi benda čiji su nastupi prepoznatljivi, ne samo po dobroj svirci i interpretaciji pesme, nego i po neposrednom kontaktu sa publikom.
– Posebno nas raduje činjenica da i danas, kad i u gradovima bivše Jugoslavije nema rađanja novih rok bendova, mi svakim danom postajemo sve prepoznatljiviji i dobrodošli na svirkama. Kad na svirci vidite, žargonski rečeno, ruke u vazduhu publike starosne dobi od sedam do 77, e to je ono što vas još više motiviše i jača ljubav prema rokenrolu – kažu članovi ovog benda.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu