Toliko iznosi odšteta koju Republika Srpska daje borcima koji su je stvarali i branili. Ako ratnom invalidu ili porodici poginulog borca to malo para treba odmah, a većini treba, da pokrpe krov ili kupe djeci obuću, mogu uzeti obveznice, pa ih prodati ispod cijene. Kupiće ih biznismeni, oni što su ih nekad zvali ratnim profiterima.
Pregorka je ovo priča i neodoljivo podsjeća na tri carske forinte, koje je divna carevina Austrougarska, u Kočićevom klasiku, poslala Davidu Štrpcu za poginulog jedinca.
Ali nije to priča od juče. Počela je još devedesetih, kad su momke zvali da brane domovinu, koja više nije postojala, ali im to niko nije rekao. Pa su stvorili i (od)branili otadžbinu, koja je, ispostaviće se, dio zemlje protiv koje su ratovali. Ubjeđivali su ih da su pobijedili u ratu, mada nema gubitka koji nisu pretrpili. Nagovorili su ih da iskopaju poginulu braću i saborce i nose ih u novo osveštano groblje, na kome danas nadgrobni spomenici pucaju kao kocke šećera, jer je neko, očigledno, štedio na kamenu, da bi sebi napunio džepove. Obećavali su im hektare šuma i čitave nove gradove, a završili su praznih šaka, u redovima za vize, s nadom da će, nekako, uteći iz otadžbine.
„Da mi je dočekati da me otadžbina pusti kraju, ponovo bih se rodio“, reče nedavno jedan demobilisani borac Vojske RS, slušajući kako ga, opet, pozivaju na patriotizam i jedinstvo.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu