Prema jednom istraživanju s početka 20. vijeka, u srpskom jeziku, uglavnom neformalnom, koriste se i neke albanske riječi, odnosno riječi koje vode porijeklo iz albanskog jezika. Njih oko 330. To u svojoj knjizi “Jezik naših šatrovaca” iz 1928. potvrđuje i Živko D. Petković.
KEVA (majka)
Izraz “keva”, prema ovom tumačenju, nastao je od “kevati”, glagola stvorenog ukrštanjem albanske riječi “ke” (imaš) i srpske “davati”.
NJUPA (jesti)
Sleng nastao od izraza “njop”, dijalektske varijante za “ngop” (zasititi se).
ŠORATI (urinirati)
Od albanske riječi “šura”, što znači mokraća.
ŠLJAGA (šamar)
Od “špljak”, šamar.
KINTA (novac)
Izraz nastao od riječi “kindrak” (ćindark), stoti dio franga, nekadašnje osnovne novčane jedinice u Albaniji.
Riječ “šešir” je, po svemu sudeći, nastala od albanskog naziva za bijelu kapu sa ravnim temenom “šeše”, kakva se nosila u južnim krajevima zemlje. Izraz se najprije čuo u Vojvodini, početkom 18. vijeka, kojim su, vjerovatno, cincarski i albanski trgovci nazivali kape s ravnim tememom.
Prof. dr Nailje Malja Imami i Marija Popović sa Filološkog fakulteta u Beogradu potpisuju rad pod nazivom “Albanizmi u srpskim i makednonskim govorima”, a ovo su riječi koje su najupečatljivije u našem jeziku.
KOPILE (kod Safeta Hodže kopilj)
Hodža ističe da je ova reč iz albanskog jezika ušla u srpski i hrvatski, makedonski, bugarski, grčki i rumunski jezik, s tim što je u posljednja dva bolje sačuvala starije značenje kopile, kojom se imenovalo dijete, što nije slučaj sa slovenskim jezicima, u kojima ona označava mladića ili djevojku koji služe, a za nadoknadu dobijaju izdanak neke voćke ili biljke. Čabej ukazuje na relativno rano preuzimanje ove riječi u svim balkanskim jezicima, piše Žena Blic.
MAGARAC (kod Safeta Hodže magare)
Hodža navodi da je ova riječ iz albanskog jezika ušla u makedonski i bugarski kao “magare”, u srpski i hrvatski kao “magarac”, a u rumunski kao “magar”. Napominje da se ta životinja u slovenskim jezicima izvan Balkana naziva “osao”, “osla”. Ističe da se prema tumačenju E. Čabeja albanska riječ “magar” raščlanjuje na “maigar”, ali ne daje dalje objašnjenje, već samo upućuje na njegovu studiju “Studime gjuhësore I” (1976) i na “Ajetija GjA 2” (1968). Naime, Čabej stari oblik reči “gar” dovodi u vezu sa sanskritskom riječi “garimā” (“težak, Tovar”). Stanišić napominje da ova riječ može da se sretne u spisku albanizama i da se ona izvodi po Čabeju od “gar”. Podsjeća da je Petar Skok odavno pokazao da je riječ “magar” slovenska metateza grčkog sinonima “gomari” koja potiče od “gomos” (“tovar”), a otuda i kalk na slovenskom.