Iz našeg ugla

Nevolje s Vagnerom

Neobična paravojna organizacija "Vagner" nedavno je pokušala da izvede vojni puč u Rusiji i da ozbiljno uzdrma predsjednika Vladimira Putina.

Vladimir Đurić Đura
FOTO: GORAN ŠURLAN/RAS SRBIJA

Puč nije uspio, ali je Putin zaista imao nevolje s Vagnerom.

Ovu paramilitarnu vojsku plaćenika osnovao je agent ruske tajne službe Gru, Dmitri Utkin, rođen u Ukrajini, koji je bio iskreni pobornik neonacizma. Ime svojoj borbenoj grupi dao je po legendarnom njemačkom kompozitoru Rihardu Vagneru, a upućeni kažu da mu je to bilo i kodno ime, za vrijeme akcija u tajnoj službi. Tako zapravo iz sfere aktuelne politike i vojnih akcija stižemo do sfere kulture u kojoj je čitavog života boravio muzički dramski genije Rihard Vagner.

Nevolje za Vagnera počele su još u njegovom djetinjstvu. Rihard je rođen u Lajpcigu 1813. godine, kao deveto dijete policajca Karla Fridriha Vagnera. Nije napunio ni godinu dana kada mu je otac preminuo.

Majka se poslije smrti supruga preudala za glumca i pisca Ludviga Gejera, koji je bilo jevrejskog porijekla. Mnogi biografi smatraju da je Gejer možda čak i Rihardov biološki otac, jer je bio blizak prijatelj majke Johane.

U djetinjstvu se mladi Vagner zvao Vilijam Rihard Gajer. Svakako mu je očuh otkrio pozorište i svijet opere. U nekim predstavama uz oca mali Rihard glumio je anđelčića. Očuh ga je podučio pisanju i dramaturgiji, ali je umro kada je dječaku bilo osam godina. Kada se s porodicom vratio u Drezden uzeo je ponovo porodično prezime Vagner.

Mnogo godina kasnije napisao je kratki pamflet “Jevrejstvo u muzici” u kom je iz nepoznatih razloga nagrdio nekolicinu jevrejskih kompozitora, među kojima i Mendelsona, kao štetne pojave u muzici. Mnogi su to protumačili kao rasistički tekst, a sve je imalo posljedicu da se nikada nijedna Vagnerova opera nije izvodila u Izraelu.

Ljubav njemačkog kompozitora prema nordijskoj mitologiji stvorila je nekoliko njegovih najslavnijih opera, poput trodjelne “Prsten Nibelunga”.

Činjenica je da je Adolf Hitler obožavao Vagnerovu muziku, posebno operu “Majstori pjevači”. Vagner je zbog toga bio neka vrsta državnog kompozitora u Hitlerovoj Njemačkoj.

Svako ko je pročitao programske eseje Riharda Vagnera o “sveobuhvatnoj umjetnosti” mogao je da sazna da je umjetnost u njegovom filozofskom sistemu bila na prvom mjestu. Bio je iskreni hrišćanin koji je vjerovao u Isusa i njegovo nasljeđe zvano “Sveti Gral”, zbog čega je filozof Fridrih Niče prestao da se druži s njim.

Bio je takođe opčinjen budizmom. Ali paganski zanos nordijske mitologije, kojom je bio fasciniran, zaista je postao velika inspiracija tvorcima nacizma. Nevolja s Vagnerom je bila ta što je vjerovao u ideju Opere kao najuzvišenije stepenice savršene države. Njegova nevolja opet, za koju nije za života mogao znati, jer je umro 1883. godine, bila je da će poslužiti kao inspiracija brojnim desničarima, od Hitlera do pomenutog vođe “Vagnerovaca” Utkina.

Da su zaista pravo pročitali Vagnerova djela, nikada ne bi rušili velike gradove, već bi gradili Opere u njima.

Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu