Kako je fudbal na globalnom nivou seizmometar društvenih kretanja, jasno je da su ovaj primjer slijedile i ostale organizacije, pa je brže-bolje ruskim sportistima zabranjeno da se takmiče na gotovo svim borilištima na zemaljskoj kugli.
Krilatica „važno je učestvovati“ preko noći je izblijedila, a sport koji ruši granice, koji prenosi poruke mira, preko noći je postao sredstvo propagande.
Kao što svaka istina ima dva ugla, tako i svaka medalja ima dvije strane. A s druge strane medalje američki sportisti su „od Koreje do Sirije“ osvojili pregršt medalja, nebrojeno puta su slušali svoju himnu i gledali podizanje svoje zastave.
A tamo negdje, daleko, van njihove zemlje, često blizu nas, njihovi vojnici i njihovi saveznici su ratovali, njihovi avioni bacali bombe. Djeca su ginula, mostovi rušeni, bombardovani su gradovi, bolnice, mostovi, televizije, a beskrajne kolone ljudi napuštale svoje domove, postajući izbjeglice, ili migranti, kako se to moderno kaže.
Dakle, sportisti na jednoj (ruskoj) i sportisti na drugoj (američkoj) strani u vrijeme dok su njihove zemlje učestvovale u ratovima (Koreja, Gvatemala, Irak, Jugoslavija, Sirija, Avganistan….) ili ratu (Ukrajina) (ni)su mogli da se nesmetano takmiče.
Dakle, istorija se ponavlja: „Sve životinje su jednake, samo su neke jednakije od drugih“.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu