Političke krize i problem koji muče Bosnu i Hercegovinu nestaće tek kada na političku scenu dođe potpuno nova generacija, koja će voditi modernu politku.
Rečenica je ovo koju svake sedmice izjavi neko od analitičara, a sudeći po komentarima i narod je saglasan.
„Ovdje bi i Kurc lijepio plakate“ govorili su ljudi, a rečenice poput „svi su oni isti“, „već 20 godina isti ljudi u politici“, „ima li neko novi i normalan“ svaki drugi građanin često izgovori gledajući dnevnike. Međutim, na izborima izaberu potpuno drugačije.
Novi i nezavisni kandidati gotovo da nemaju nikakvu šansu pored kandidata iza kojih stoji političkih partija, a mladima se obično zamjera što nemaju iskustva.
– Daj bože da nemaju ovakvog iskustva kao domaći političari i da nam se pojavi neko „čist“ – smatra analitičar Žarko Papić.
On kao primjer navodi novu kantonalnu vladu u Sarajevu, koja je nešto mlađa od prethodnih, a ljudi ih trenutno kritikuju jer nemaju nikakvog političkog iskustva.
– Meni je to u ovom slučaju prednost, jer je svima dosta ovog iskustva koje se sticalo u politici 20 godina, a ono znači iskustvo u nepotističkim vezama i miješanju u javne tendere. Volio bih da neko nema to iskustvo. Svima je dosta starih i istih, a onda dođu mladi i budu kritikovani jer su premladi i nemaju iskustva. Pa, daj bože da nam se pojavi ministar koji nema ovakvog ministarskog iskustva – navodi Papić.
Dodaje da bi najbolje bilo da političke partije počnu uključivati nova lica s ozbiljnim profesionalnim referencama i velikim ličnim kredibilitetom.
– To bi bio dobar put da se osvježi demokratska scena u BiH, a tako bi se motivisali i glasači da ne apstiniraju kao što po običaju rade – dodaje on.
Smatra da bi najbolje za domaću politiku bilo kada bi se političke partije uozbiljile.
– Međutim, nezavisni kandidati imaju drugi problem. Bez ozbiljne partijske infrastrukture teško će proći. Nezavisni kandidati prolaze samo u manjim lokalnim sredinama, jer ih ljudi znaju i tu ne treba velika kampanja. Potpuno je drugačije kada je riječ o entitetskim izborima, gdje oni često nemaju šanse – dodaje on.
Zašto narod kome je dosta istih političara ne da šansu novim ljudima, pitali smo i profesora Đorđa Vukovića, koji smatra da je to vrzino kolo i jedna od većih problema.
– To jeste jedno od najizraženijh obilježja naše političke kulture. Stalno se uopštava i govori da svi su političari isti, a to samo svjedoči o jednoj činjenici da su karakteristike većine ljudi na javnoj sceni slične. A s druge strane, takav ih narod i bira – objašnjava Vuković.
Dodaje da to sve govori o niskom nivou političke pismenosti, iz koga izlazi mit da nam trebaju novi mladi ljudi koji poslije nemaju podršku, jer vlada mišljenje da su svi isti.
– Ta sumnjičavost, obazrivost i primjedbe da im nedostaje iskustva više govori o političkoj kulturi našeg naroda, nego o kandidatima. To je udžbenički primer etnonacionalnih psiholoških karakteristika, koje utiču na političku orjentaciju – navodi on.
Partijska pješadija
Vuković smatra da vlada jedna parohijalna podanička svijest, koja ne smije da prepozna, a onda da podrži i povjeruje novim ljudima.
– To je stvar odsustva demokratske političke istorije. Stariji političari često mlade ljude koriste kao izborne starlete ili ornamente kojima se oni razmeću i govore “evo, mi imamo nove članove”, a zapravo se oni svode na nivo partijske pješadije. Nemaju prostora da se nametnu idejama – navodi Vuković.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu