Pored redovnog odlaska u crkvu i na liturgiju, poštovanja praznika i crvenog slova, veoma je važno praktikovati i ovu molitvu.
Isusova molitva je kratka umna molitva, u vidu formule, koja se posebno cijeni u Pravoslavnoj crkvi, u toj mjeri da se tretira kao “srž i zenica pravoslavlja”.
Ona glasi: “Gospode Isuse Hriste, Sine Božiji, pomiluj mene grešnog”.
Ona je, tvrdi se, osnovni metod kojim oni koji se mole otvaraju svoje srce Bogu zbog čega se naziva i molitvom srca; veruje se da je upravo to ta molitva koju apostol Pavle zagovara u Novom zavetu kao “neprestanu molitvu”, premda nauka smatra da je nastala u egipatskim pustinjama u 5. vijeku i da je tek postepeno na Istoku stekla ovu važnost koju ima danas, prenosi Alo.
Njeno korišćenje je posebno često u pravoslavnoj monaškoj tradiciji koja je kao način života posebno zastupljena na Svetoj gori, a koja ukratko rečeno predstavlja potpuno okretanje čovjekovoj unutrašnjosti koja se sjedinjuje sa Bogom putem vođenja punog crkvenog života i uzimanjem Svetih tajni.
Pri višečasovnom i neprestanom ponavljanju ove kratke molitve koristi se brojanica, koja se smatra oruđem molitve, ali koja nije obavezna i više služi kao ispomoć onima koji su tek počeli da ulaze u taj mistični svijet ili onima koji su slabi i lako gube koncentraciju.
Pored toga, prilikom ponavljanja Isusove molitve vjernici se mogu i klanjati Bogu i krstiti.
Međutim, ovako duboko zalaženje u Isusovu molitvu duhovnici obično ne savjetuju običnim ljudima, bez pomoći nekoga ko je već u tome vješt i iskusan.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu