Najtingel se već kao djevojčica zainteresovala za medicinsku njegu, te njegovala svoje rođake, poslugu, komšije i s majkom obilazila i pomagala siromašne. Na putovanjima, na koja su je slali roditelji, obilazila je bolnice i uz ljekare učila o radu s bolesnicima. Tokom 1849/50. godine provela je dvije sedmice u Ustanovi za đakonese u Kajzersvertu u Njemačkoj, a 1853. dobila je mjesto upravnice Ustanove za bolesne gospođe.
Početkom Krimskog rata (1854) s grupom medicinskih sestara Najtingel je otišla u Skadar da radi u vojnoj bolnici za ranjene i bolesne vojnike.
Reforme u sanitetskoj službi
Zapazivši loše stanje u vojnoj bolnici, Najtingel je uspostavila reforme i mjere u sanitetskoj službi i njenih ranjenika i bolesnika, koje se i danas koriste: obilaženje bolesnika noću, dokumentovanje svih podataka relevantnih za stanje bolesnika, praćenje ishoda u vezi sa pacijentom, te norme za građenje i uređivanja bolnica. Smatrala je da je za dobar rad sestrinstva neophodno ispuniti dva uslova: dobro poznavanje njege bolesnika kao specifične medicinske vještine i visoka moralna zrelost medicinske sestre.
Zahvaljujući svom predanom radu i upornosti Najtingel je dobila dozvolu britanskog dvora za osnivanje Kraljevske komisije, a potom je otvorila i prvu službu za medicinske sestre, piše Avaz.
Najtingejl je bila uzor požrtvovanosti, hrabrosti i nesebičnog pružanja pomoći ranjenima i bolesnima. Zbog toga je u Vašingtonu 1912. godine, na IH konferenciji Međunarodnog crvenog krsta sa sjedištem u Ženevi ustanovljena Medalja za milosrđe “Florens Najtingejl”, koja je dodjeljivana na prijedlog nacionalnih društava Crvenog krsta. Prva dodjela, zbog Prvog svetskog rata, izvršena je tek 1920. godine.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu