Magazin

Magična moć minerala, biljaka i moderne medicine (73): Položaj čovjeka u makro i mikrosvijetu

Profetske riječi Mihajla Pupina da nije više religija ta koja objavljuje fundamentalne istine, već da je to nauka, danas se, na početku XXI vijeka, mogu smatrati apsolutno istinitim.

FOTO: VICKIE FLORES/EPA

Moderna nauka u svim segmentima rasvjetljava misteriju makro i mikrosvijeta koji nas okružuje. Pokušajmo stoga da razmišljamo u najboljoj antropozofskoj tradiciji, mješavini empirijske nauke, filozofije i umjetničke intuicije, kakvoj su put utrli Johan Volfgang Gete, Rihard Vagner i Rudolf Štajner.

Gete je posebno volio odnos čovjeka i prirode planete Zemlje, želio je da ga smatraju naučnikom, a ne književnikom. U njegovom znamenitom djelu “Faust” upravo istoimeni naučnik dobija nepristojnu ponudu od demonskih sila i prodaje dušu Đavolu zarad vrhunskog znanja.

Vagner je smatrao da je umjetnost najviša duhovna kategorija, a do nje se dolazi izučavanjem nauke i muzike. Štajner je tvorac antropozofskog pokreta, čije samo ime otkriva da je u pitanju filozofija o čovjeku i njegovom položaju u univerzumu.

Položaj čoveka u Kosmosu koji uključuje i planetu Zemlju (Makrosvijet), Tehnosvijet (Društvo), ali i Organizam (Mikrosvijet), izuzetno je kompleksan. Ni u jednom od ova tri segmenta čovjek nije svjesni gospodar svoje sudbine, već je samo mali djelić teško shvatljivog Superorganizma.

Ako posmatramo položaj čovjeka u makrosvijetu, na njega prvenstveno utiču moćne primarne energije svemira. Slično je i u mikrosvijetu. Mikrosvijet je takođe izvan domena ljudskih moći i on funkciniše kao poprište sukoba i simbioze mikrobioloških organizama i ljudskih ćelija. Jedino je realni svijet u kome živimo, civilizacija Starog svijeta i novog Tehnosvijeta, djelimično u domenu ljudskih moći. Ljudi djelimično kontrolišu Tehnosvijet, jer je on sam počeo da evoluira u jednu posebnu svjesnu zajednicu koju čine planeta Zemlja, ljudi i tehnologija. Radi se o supersvjesnom informacionom omotaču oko planete Zemlje ili Noosferi, o kojoj je govorio jezuita Tejar De Šarden, koja je zaista “više nego ljudska”. Naše ljudske moći su ograničene i mi definitivno ne gospodarimo svojom sudbinom. Stoga nam je lakše da vjerujemo da našom sludbinom upravlja nevidljivi Bog.

Svjetlosna i zvučna energija koja se prožima kroz univerzum neka je vrsta Mozga, Superorganizma, koju neko naziva Bog, a neko Veliki Gazda. Kada se ta energija pokrene ona se kreće u ritmičkim talasima; zato je najsličnija muzici. Teorija mistika Gurđijefa o muzičkoj ljestvici i naštimovanom Univerzumu, u kojoj Zvuk oblikuje mnoge forme „tamne“ i atomske materije je dosta zanimljiva. Nju iznosi njegov učenik Uspenski u knjizi „U potrazi za čudesnim“, a “teorija kosmičkih struna” danas se izučava na brojnim univerzitetima u SAD. Svjetlosna energija mnogim bićima u svjetovima satkanim od atomske materije daje život. Najvjerovatnije Zvuk pravi osnovne forme, kao neka primitivna moćna izgovorena Riječ, a Svjetlost potom ispunjava te forme životom. I Zvuk i Svjetlost vibriraju kao talasi, a neke od vibracija posebno su značajne za Čovjeka kao kosmičko biće.

Genijalni naučnik i vizionar Nikola Tesla znao je puno o položaju Čovjeka u Univerzumu. On je sa punim pravom rekao da su ljudi samo automati koji nemaju svoju volju i kojima upravljaju sile svemira. Proučavajući struje niskih fekvenci (Ekstremno niske frekvencije – ELF) Tesla je otkrio da neke forme energije imaju poseban uticaj na ljudski mozak. Neke od njih, poput „Glasa Planete“, koje vibriraju na 7,83 herca, specijalno su značajne za održavanje ljudskog života. U interakciji žive planete Zemlje sa ljudima (o kojima moderni naučnici govore kao o njenom živom organu), preko zvučnih talasa ELP, stvaraju se „zdrave“ forme.

Njemački naučnik Vilfrid Šuman, koji je mnogo toga „pozajmio“ od učenja našeg naučnika, o čemu sam pisao u studiji „Nikola Tesla, Treći Rajh i vanzemaljci“, smatrao je da je frekvencija između 6 i 8 herca prisutna u prostoru između zemljinog jezgra i jonosfere. Po njemu je osnovno, primarno niskofrekventno elektromagnetno zračenje od 7,83 herca, koje predstavlja puls planete Zemlje, nazvano Šumanovom konstantom.

Zanimljivo je da zvuk koji ispuštaju delfini odgovara vibraciji Šumanove konstante. Planeta Zemlja, satkana od atomske materije, u svom jezgru proizvodi zvučne talase koji vibriraju između 6 i 8 herca i povezani su sa moždanim talasima ljudskih bića.

(Nastaviće se)