Kada je jedan krater na Marsu nazvan Jezero, baš po maloj opštini na rijeci Plivi, načelnica te opštine Snežana Ružičić je u tome prepoznala šansu koja se ne smije propustiti. I krenula u akciju.
Kad se u februaru NASA rover, simboličnog imena “Upornost”, spustio u Jezero na Marsu, načelnica “zemaljskog” Jezera se potrudila da to ne bude priča o 15 minuta slave.
Da je u tome uspjela potvrđeno je prije dva mjeseca, kada joj je dodijeljeno priznanje “Večernjakov pečat” za podvig godine u BiH.
A njenu preduzimljivost i upornost u promociji svoje opštine prepoznali su i u Fondaciji Fridrih Ebert u BiH, uvrstivši je u projekat “Žene čuvarke zelene Krajine”.
Za Jezero su, dakle, čuli svi: i novinari, i ambasadori, i naučnici, i ribari, i planinari i potencijalni investitori. I u regionu i sve tamo do Australije i Aljaske. Ali, to je, vjeruje Snežana, tek početak maratonske borbe za bolje sutra.
– Sada imamo početni kapital: dobru priču i prelijepu prirodu. To moramo iskoristiti za razvoj našeg mjesta, i to za ekološki održiv razvoj. Jer, ako uništimo prirodu, nikakvi nam milioni i avioni neće pomoći. Preostaće nam jedino da se svi odselimo u Jezero na Marsu – kaže Snežana Ružičić.
A bila bi zaista šteta ne sačuvati jedino bogatstvo koje ova mala siromašna opština ima: rijeku Plivu, šume, planine, čarobno jezero Đol na kojem se, u davna vremena, odmarala ilirska kraljica Teuta… I Tito je ovdje, u kompleksu današnjeg ribnjaka, imao svoj apartman.
– Imamo i staru austrougarsku željezničku stanicu, koja je proglašena za nacionalni spomenik BiH. Planiramo da je preuredimo, kako bismo tu otvorili biblioteku i galeriju – kaže Ružičićeva.
Razvojnim fondovima EU će, kaže, ponuditi da Jezero bude pokazna opština za reciklažu, održivo upravljanje otpadom i razvoj obnovljivih izvora energije.
Najambiciozniji je, ipak, plan za osnivanje edukaciono-istraživačkog centra. Na tome se već uveliko radi.
– Sa rektorima javnih univerziteta iz Sarajeva, Banjaluke i Mostara već smo potpisali sporazum o zajedničkom projektu za osnivanje edukaciono-istraživačkog centra. Taj ćemo projekat uputiti u NASA – kaže Ružičićeva.
Cilj je, objašnjava, da edukativni centar u Jezeru postane izvor znanja, poput Istraživačke stanice “Petnica” u Srbiji. Da se ovdje, usred bajkovite prirode, okupljaju mladi naučnici, studenti i profesori iz BiH i svijeta, kako bi, na inovativan način, razvijali svoje ideje, prvenstveno iz oblasti astronomije i astrofizike.
I dok Jezerčani čekaju naučnike, dolaze im ribari flajfišeri, planinari, izletnici, ljubitelji ptica, koji žele da vide veliku koloniju štiglica na jezeru Đol.
– Razvoj turizma i ekološki održive poljoprivrede je šansa za ekonomsko osnaživanje porodica i ostanak mladih u ovom kraju. Ali da bismo to ostvarili valja edukovati stanovništvo, standardizovati ponudu, uložiti u smještajne kapacitete i u marketing – kaže Ružičićeva.
Ona zna o čemu govori. Ranije je radila u Japanskog agenciji za međunarodnu saradnju JICA i od Japanaca je, kaže, mnogo naučila – i o marketingu i o temeljitosti.
Dobra priča je važna, ali je još važnije svaki poduhvat graditi na solidnim temeljima. A Jezero nema jedna od temeljnih dokumenata – regulacioni plan.
– Vlada Vojvodine će finansirati izradu našeg regulacionog plana. Mi za to nemamo novaca, a bez regulacionog plana nemoguć je bilo kakav smislen razvoj – kaže Snežana Ružičić.
Dodaje da Jezero “nema ni komunano preduzeće, ni kanalizaciju, ni signalizaciju”. Pet puta je opština od JP “Putevi RS” tražila da se na putokazima za Jajce, Šipovo i Mrkonjić Grad doda i putokaz za Jezero. Nisu im udovoljili.
Ipak, mnogi nađu put do Jezera. Sve je više zainteresovanih za kupovinu placeva i gradnju vikendica u ovom mjestu. A to je dobar znak.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu