Ipak, treba imati u vidu da, na primjer, ljudi koji su ranoranioci mogu imati druga zdravstvena ili životna ponašanja koja smanjuju rizik od depresije zdravije se hrane ili redovno vježbaju.
Svi ti faktori, kao i mnogi drugi, mogli bi objasniti smanjeni rizik od depresije. Štaviše, sama depresija uzrokuje poremećaje spavanja, pa bi moglo biti da je depresija uzrok toga što noću ne spavate, a ne obrnuto.
Raniji odlazak na spavanje
Nova studija, međutim, nudi ubjedljivije dokaze da raniji odlazak u krevet i rano buđenje mogu sami po sebi pružiti zaštitu od depresije, nezavisno od drugih faktora.
Studija, objavljena u naučnom časopisu JAMA Psychiatry, koristi metodu istraživanja pod nazivom Mendelova randomizacija, koja pomaže da se precizno utvrdi uzročno-posljedična veza.
Tom metodom istraživači mogu upoređivati velike grupe ljudi na osnovu genetskih varijanti koje su nezavisne od drugih zdravstvenih karakteristika ili karakteristika ponašanja – u ovom slučaju tendencija da budemo ranoranilac ili noćna ptica.
Identifikovano je više od 340 genetskih promjena povezanih sa cirkadijalnim ritmom spavanja, pa istraživači mogu uporediti velike grupe ljudi.
Ko je sklon depresiji?
Naučnici su koristili dvije genetske baze podataka sa više od 800.000 odraslih da bi sproveli Mendelovu studiju randomizacije cirkadijskog ritma i rizika od depresije. Nisu imali samo genetske podatke, već i podatke o dijagnozi depresije i informacije o tome kada su ljudi odlazili u krevet i budili se.
Istraživači su mogli da prate i “sredinu sna”, što je korisna naučna mjera nečijih tendencija spavanja. Na primer, jutarnja osoba koja ima naviku da ide u krevet u 22 sata i da se budi se u šest, ima sredinu spavanja od dva sata ujutru.
Otkrili su da je za svaku nižu “sredinu spavanja” postojao čak 23 odsto niži rizik od oboljevanja od velike depresije, piše Magazin Novosti.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu