Po tvrdnjama građevinaca, to je prosječna cijena kompletnih radova na kući.

Sve zavisi ko šta želi, odnosno koliko ima para za, recimo, pločice, prozore, vrata… ali to je neki prosjek – kaže za Srpskainfo građevinac Dragomir Džepinić iz Bijeljine.

On kaže da veoma mali broj ljudi gradi porodične kuće i da su građevinci u Republici Srpskoj mahom angažovani na gradnji stambenih zgrada.

– Kuće uglavnom grade oni koji su naslijedili neki plac i nisu riješili stambeno pitanje ili oni koji su boljeg imovinskog stanja pa grade luksuzne vile – objašnjava Džepinić.

Periferija

Kaže da u svim gradovima Srpske u užim gradskim zonama niko ne gradi kuće jer u ponudi i nema zemljišta, odnosno da se na takvom zemljištu grade stambene zgrade, a koje je skupo za prosječnog čovjeka.

– U Bijeljini je, ipak, isplativije napraviti kuću na periferiji. Tako se nekih tri do četiri kilometra od centra može napraviti kuća od 100 kvadrata za iznos za koji se u gradu može kupiti stan najviše do 70 kvadratnih metara – navodi Džepinić.

Dragan Milanović iz Agencije za promet nekretninama „Remax“ Banjaluka potvrđuje da u najvećem gradu Republike Srpske u užoj gradskoj zoni u ponudi nema zemljišta za gradnju porodičnih kuća.

– To zemljište nađu veliki investitori koji grade stambene zgrade, a uglavnom su to mjesta gde se nalaze stare oronule kućice – navodi Milanović.

Placevi

Takvo zemljište je skupo i košta 15-20 odsto od ukupne vrijednosti cijele stambene zgrade, tako da se u gradu nekih 300-400 kvadrata za stambenu zgradu kupuje i za milion konvertibilnih maraka.

Za individualnu gradnju kuća u Banjaluci zemljišta u ponudi ima, kako kaže Milanović, na periferiji. Cijene se kreću od 50 maraka po kvadratu u Trnu, pa do 100 i više u Lazarevu i na Paprikovcu.

Dakle, za pola dunuma na periferiji treba najmanje 50.000 konvertibilnih maraka. Kada se na to dodaju troškovi gradnje i potrebnih dozvola, cijena kuće je veća od 150.000 maraka. Ako je potrebno raditi infrastrukturne priključke, onda je to znatno više.

– Kuće grade oni koji su lošijeg imovinskog stanja pa kupe plac i onda je razvuku gradnju na 5 godina. Druga kategorija su oni koji prave vile i ne pitaju za cijenu, a srednja kategorija ljudi kupuje stanove – dodaje Milanović.

Starost

Najviše domaćinstava u Bosni i Hercegovini živi u stanovima i kućama koje su stare i do 57 godina. Po podacima Agencije za statistiku BiH, čak 40,3 odsto domaćinstava stanuje u domovima koji su sagrađeni u periodu između 1961. i 1980. godine. U novim stanovima, koji su izgrađeni od 2001. do 2015. godine živi 13,7 odsto domaćinstava, a u domovima koji su stari 17-37 godina boravi 34,6 odsto domaćinstava.

U kućama i stanovima koji su izgrađeni između 1941. i 1960. godine živi 9,1 odsto domaćinstava, a 2,3 odsto njih stanuje u domovima koji su izgrađeni prije Drugog svjetskog rata, odnosno koji su stari do 78 godina.

Po statističkim pokazateljima, 92,9 odsto stanovništva su vlasnici stanova u kojima žive, a preostali broj, njih 2,7 odsto, zakupci su ili podstanari. Prosječna površina stambene jedinice u Bosni i Hercegovini je 76,52 kvadratnih metara, dok je prosječna površina po osobi 26,38 kvadrata.

Tržište svedeno na Banjaluku

Tržište nekretnina u Republici Srpskoj svedeno je na Banjaluku, koja je administrativni, kulturni i univerzitetski centar. Ima blagi rast stanogradnje u Trebinju zbog turizma ljeti, odnosno zbog blizine mora, navodi Milanović.

Kaže da su više od polovine kupaca stanova u Banjaluci ljudi koji nisu iz Banjaluke, odnosno oni koji rade u inostranstvu ili su iz drugih gradova Republike Srpske.

Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu