Teoretičari takozvanog “Inteligentnog dizajna” se radikalno protive Darvinovoj teoriji evolucije, upravo dolazeći do fascinantnih novih podataka proučavajući ćelije ljudskog organizma.
Naučnici poput Stefana Majera sa Palm Bič Atlantik univerziteta i Džonatana Velsa, koji je napisao knjigu “Ikone evolucije”, tvrde da biološki život sadrži tako komplikovane elemente koji nikako ne bi mogli da nastanu slučajno, prirodnom selekcijom. Recimo, odbrambeni krvni sistem kod sisara je toliko komplikovan da ga je morao raditi nekakav veoma inteligentan kosmički dizajner.
Sajber teoretičari su jedva dočekali da se pojave nove teorije da se preko interneta rasplamsa javna debata o porijeklu života na Zemlji. Za pionira tzv. Inteligentnog dizajna proglašava se britanski filozof Vilijam Peli, koji je još 1802. godine napisao studiju o naturalnoj teologiji. On je pisao da kao što komplikovani mehanizam časovnika mora da ima svog tvorca, tako ga ima i komplikovani mehanizam živih jedinki, posebno ljudskih bića
Neodarvinisti, poput popularnog Ričarda Dokinsa, smatraju da je genetska supa u kojoj se nalazi naš DNK, mogla da nastane beskonačnim kombinacijama u dugotrajnom milenijumskom vremenskom procesu. Oni smatraju da je uloga boga u takvom slučaju potpuno nebitna. Evolucija je, po njima, moguća kao posljedica neshvatljive matematičke i biološke kombinatorike.
U studiji “Sebični gen” Dokins je lijepo obrazložio kako je glavno svojstvo ljudskog gena za samoodržanjem upravo njegova sebičnost. Dominantni gen u ljudskoj konstrukciji ne želi da se uparuje i kombinuje sa nepoznatim novim genima, on ne želi eksperiment, već vodi računa samo da njegov nosilac, čovjek, preživi. Prema Dokinsu, ljudi su preživjeli i postali dominantna vrsta na planeti Zemlji zato što su izbjegavali kontakte sa srodnim vrstama.
Iako se svim silama protivi teologiji, u nekim momentima sam Dokins postaje propovjednik. To nas vodi ka teorijama slavnog konspirologa Dejvida Ajka, koji u svojim recentnim knjigama objašnjava kako je genetska struktura ljudskog DNK u potpunosti vanzemaljskog porijekla. Takve kodirane ljudske sudbine osmislila su bića više percepcije i svijesti, koje Ajk naziva Arhontima.
Gnostički eterični demoni, nazvani Arhonti, upravljaju kompleksnom mašinerijom informacionog genetskog sistema. U totalno tehno maniru, Ajk povezuje sve to sa filozofijom Matriksa, paralelnog info univerzuma, u kom obitavaju tajna grozomorna bića.
Ljubitelji pop kulture mogli su “upoznati” taj fantastični svijet u filmovima braće Vahovski ili u romanima sajberpank pisaca. Jedan od istinskih pionira paranoičnog viđenja svijeta budućnosti bio je Filip K. Dik, čiji su brojni naučno fantastični romani prepunu spekulacija o genetskom inžinjeringu. Najslavniji Dikov roman “Sanjaju li androidi električne ovce” opisuje svijet u kome je nauka napredovala do te mjere da modifikuje gene ljudi i životinja. Klonirani ljudi i ovce rade u režimu električnog svijeta. U filmu “Izigravajući boga” Dejvid Duhovni glumi ljekara koji uz pomoć genetskih terapija i modifikacija želi da vlada ovim svijetom.
Zapravo je tijesna veza između nove medicine, biotehnologije, genetike i teologije. Sve što se nauka dublje probija u dubine postojanja ljudskog bića razotkriva se kompleksna mašinerija koja stoji iza svega. Kao da neki čudesni tvorac satnog mehanizma borhesovski komplikuje i usložnjava smisao. Ono što genetičari danas mogu da učine na mikroskopskom planu liječeći različite bolesti, liči na budućnost koja je već počela. Zamjena bolesnih informacionih polja svakako je bliska nova budućnost. Možda nećemo biti besmrtni, ali će neki od nas, posebno oni iz bogatijih klasa, moći sebi da priušte dugačak život, od preko 120 do 150 godina.
Nikola Tesla je smatrao da je to prirodno trajanje ljudskog bića, kada bi na pravi način održavao svoju mašinu, to jest ljudsko tijelo. Inteligentni dizajn definitivno dodiruje božanske sfere, ali uvijek ostaje pitanje koliko su ljudi sposobni da rukovode svijetom sa božanskim znanjima.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu