Sudbine

Godinama se nije znalo ko je naredio likvidaciju: Vrhovni sud Rusije na današnji dan proglasio zločinom ubistvo carske porodice Romanov

Vrhovni sud Rusije je 1. oktobra 2008. godine cara Nikolaja Drugog Romanova i njegovu porodicu proglasio žrtvama političke represije boljševika.

Godinama se nije znalo ko je naredio likvidaciju: Vrhovni sud Rusije na današnji dan proglasio zločinom ubistvo carske porodice Romanov
FOTO: HRAM SABORA SRPSKIH SVETITELJA/YOUTUBE/SCREENSHOT

Istražni odbor Rusije objavio je detalje stravičnog ubistva carske porodice Romanov, koje su počinili boljševici, uz znanje komunističkog Politbiroa, u Jekaterinburgu 1918. godine.

Ubistvo je izvršeno vatrenim oružjem, a godinama se nije znalo ko je zaista naredio likvidaciju carske porodice.

Iz materijala koji je objavio Istražni odbor Rusije proizlazi da revolucionari nisu dijelili mišljenje u pogledu sudbine ruskog monarha. Jedni su predlagali hitnu likvidaciju, a drugi su željeli veliku predstavu od “posljednjih dana carizma”.

Lider komunista Lenjin zalagao se za “svenarodno suđenje” koje bi se završilo smrtnom kaznom. Vođa je iz propagandnih razloga želio maksimalno javni proces.

Međutim, svi oni nisu računali da će snage lojalne Romanovima vojno napredovati, pa su sa Urala poslali pitanje komunističkom vrhu, šta da rade sa carem?

Službene naredbe o ubistvu, zapravo, nije ni bilo. Iz arhivskog materijala može se zaključiti da su iz centrale razmišljali kako da se “operu” poslije zločina, pozivajući se na navodnu ličnu inicijativu komunista sa Urala.

Međutim, prema nedvosmislenim svjedočenjima očevidaca, Politbiro je bio obaviješten.

Smišljen je izgovor, navodno je carska porodica od posluge saznala o ofanzivi bijelih i razradila plan bijega. Romanovi, vladar sa suprugom, nasljednik i kćerke, lagali su boljševici, navodno su već pokušali da pobjegnu u Toboljsk.

Inače, članovi carske porodice bili su uhapšeni i smješteni u Carsko selo. Posljednje utočište bila im je kuća trgovca Ipatjeva u Jekaterinburgu.

Boljševici su dugo birali način na koji će izvršiti ubistvo. Bilo je onih koji su se izričito zalagali da Romanove pobiju bombama, smatrajući to “vrlo pouzdanim načinom”. Ali, šef obezbjeđenja bio je protiv jer je sa vrha stiglo naređenje da sve bude obavljeno u tišini. Dio stražara odbio je da puca u careve kćerke.

Uveče 16. jula 1918. godine za akciju su izabrani “Letonci” – tako su zvali stražare spoljašnjeg obezbjeđenja kuće, a riječ je o dvojici stražara sa Baltika, jednom Mađaru i četvorici Rusa.

Zatvorenike su probudili i naredili im da se “spreme za put” i pri tome da “ništa ne nose sa sobom”. Napolju se nalazio kamion koji je dovezen kako bi buka motora zaglušila pucnje. Kada se dim od paljbe razišao, ispostavilo se da nisu svi ubijeni. Tri velike kneginje, Tatjana, Olga i Anastasija, careve kćerke, ostale su žive zahvaljujući dijamantima ušivenim u korzete.

Na kraju su Tatjani i Olgi, koje su čučale, pucali u glavu. Isto to uradili su i sa malim nasljednikom.

Međutim, najmlađa kćer Romanovih Anastasija nije bila mrtva. Kada su stavljali tijela na nosila, prema svjedočenjima, čuli su da nesrećna djevojka i dalje diše, pa su je dokrajčili bajonetama i kundacima.

Istražni odbor utvrdio je da niko od carske porodice nije preživio.

Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu