Ovo je osnovno obrazloženje Ministarstva trgovine i turizma RS za zakonsku izmjenu i na čiju inicijativu je usvojen Zakon o izmjenama i dopunama Zakona o turizmu RS. Novine su stupile na snagu pa tako, između ostalog, komercijalnim raftingom može da se bavi isključivo registrovan poslovni subjekt organizovan kao privredno društvo ili kao preduzetnik.
– Propisivanjem uslova po pitanju oblika organizovanja pružaoca usluga raftinga, u uslovima solidne turističke sezone, biće obezbijeđeni i veći poreski prihodi u korist budžeta RS. Dosadašnjim zakonom bilo je dozvoljeno da ove usluge pružaju druga pravna lica, kao što su udruženja građana, a koji su zbog drugačijeg sistema oporezivanja i evidentiranja prihoda, prijavljivali i manje poreske prihode. Takođe, udruženja građana su i treća lica koja imaju po zakonu status turiste evidentirala kao članove udruženja u svrhu smanjenja cijene usluge i izbjegavanja plaćanja poreskih obaveza čime se dugoročno štetilo javnim prihodima – obrazloženje je predlagača Zakona koji je stupio na snagu.
Njegova primjena počeće najverovatnije prije predstojeće sezone, a nakon što bude izrađen pravilnik.
Rafting u Republici Srpskoj uglavnom se organizuje na rijekama Tara i Vrbas, a već su dva puta organizovana svjetska prvenstva.
Turizam u opštini Foča zasniva se na raftingu na Tari i gotovo sav prihod od boravišne takse dolazi upravo zahvaljujući posjetiocima rafting kampova.
U Turističkoj organizaciji Foča kažu da je tokom prošle godine na ime boravišne takse uplaćeno 42.823 KM.
– Naravno da postoji siva zona, ali to nije u našoj nadležnosti već inspekcija. Nama je u cilju da se to dovede pod kontrolu. Po našim procjenama, manje od 20 odsto prihoda je legalno, a to može da je riješi lako ako se hoće. Najmanji je problem tih 1,50 KM koliko ne plaćaju za taksu. Zamislite neprijavljivanje svega ostalog, neprijavljivanje radnika, koliko je tu u pitanju novca – ocjenjuju za Srpskainfo u Turističkoj organizaciji Foča.
Željko Milutinović, suvlasnik jednog rafting kampa na Tari koji posluje već dvije decenije, za Srpskainfo navodi da na području opštine Foča ima više od 20 rafting kampova.
– Većina nas je organizovana kao SP ili doo, a ne znam ko radi preko udruženja. Što se tiče nas, mi radimo regularno, domaćinski i da sve platimo državi što joj sljeduje. Sigurno je da ima onih koji rade na crno i to zaista treba riješiti jer i nama prave problem, predstavljaju nam nelojalnu konkurenciju – ističe Milutinović.
Njihove kolege u Banjaluci iz RK „Kanjon“ ističu da su upravo oni nekoliko puta tražili od Ministarstva turizma da se zakonom precizno definiše pružanje komercijalnih rafting usluga.
– Imali smo problem vezano za nelegalni rafting i rušenje reputacije Vrbasa kao rafting rijeke, a rafting je ozbiljna adrenalinska aktivnost i plašili smo se raznih dešavanja. Ko god želi to da radi, mora da bude registrovan kao firma, da plaća poreze, mora da ima ozbiljne vodiče, licencirane vodiče – poručuju iz ovog rafting kluba.
U Poreskoj upravi RS ne vode evidenciju plaćanja boravišne takse po djelatnostima, pa tako nije poznat podatak koliko rafting klubovi uplaćuju ovu vrstu prihoda.
Tokom prošle godine uplaćeno je nešto više od 1,9 miliona KM prihoda za boravišnu taksu, od čega najviše dolazi iz Trebinja, 407.449 KM, te iz Banjaluke 365.049 KM.
Iznos pojedinačne boravišne takse u Republici Srpskoj je od 0,50 do 2 KM, dok se u proglašenim turističkim mjestima plaća u rasponu od 2,5 do 3 KM. Iznos takse određuju lokalne zajednice u skladu sa zakonskim propisima.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu