Dodik je u obraćanju na sahrani djeda Đorđa istakao da su na groblju “Zejtnilik”, uz rodbinu, okupljene mnoge delegacije iz Srbije, Grčke i Republike Srpske da bi ispratile ovog junaka srpskog naroda.
– Djed Đorđe je svoj život posvetio čuvajući od zaborava, njegujući uspomenu na stradanje koje je pratilo srpski narod u prošlom vijeku, u kome je izgubio više od pola svoje populacije – naveo je Dodik.
Dodik je napomenuo da je prije nekoliko sedmica bio sa ministrom za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Srbije Nikolom Selakovićem u Mathauzenu gdje je u Prvom svjetskom ratu u logoru koji je tada bio formiran za srpske vojnike i starješine, gdje je 6.000 srpskih oficira i vojnika stradalo i umrlo.
– Kada čovjek sve to obiđe, i vidi, jedno je pitanje neminovno, a to je, kako smo uspjeli da promaknemo kao narod, da se održimo kao zajednica, da se sačuvamo od zaborava? Sve zahvaljujući ljudima kakav je bio Đorđe i onima koji su bez ikakvog stimulansa, a iz svog poriva i želje da se zaborav ne desi jer su to neprijatelji htjeli, posvetio je sav svoj život ovdje, da se ne zaboravi bilo koji grob srpskog vojnika stradalog na ovim prostorima – naglasio je Dodik.
Dugogodišnji čuvar “Zejtinlika” Đorđe Mihailović sahranjen je danas na ovom srpskom vojnom groblju u Solunu, gdje je na vječni počinak ispraćen uz srpske gardiste i zvuke himne “Bože pravde”.
Kovčeg sa tijelom djeda Đorđa iz kapale “Zejtinliku” gdje je služen dio opijela do grobnog mjesta nosili su srpski gardisti. Ispred kovčega gardisti Vojske Srbije noslili su i čika Đorđova odlikovanja, među kojim i Orden srpske zastave drugog stepena.
Sahrani su prisustvovale brojne delegacije iz Grčke, Srbije, Srpske, ali i poštovaoci iz mnogih zemalja.
Osim supruge Fotini, koju je pokojni Đorđe zvao Svetlana, uz odar su i njegova kćerka, zet i unuke koji su došli da ga posljednji put cjelivaju.
Djeda Đorđe preminuo je u nedjelju, 2. jula, u 96. godini u Solunu, a troškove današnje sahrane snosi država Srbija.
Najveća želja Đorđu je bila da dobije srpsko državljanstvao, što je i učinjeno 2020. godine.
Đorđe Mihailović čuvao je sjećanje na stradanje srpskih vojnika na Solunskom frontu.
On je bio više od čuvara – često domaći kustos, sjajan govornik o slavi srpskih junaka.
Znao je priču o skoro svakom stradalom junaku sahranjenom na “Zejtinliku”, groblju na kojem počiva 7.441 ratnik i koje je jedan od najznačajnijih simbola srpskog nacionalnog bića.
Đorđe Mihailović je rođen u Solunu 1. maja 1928. godine. Bio je treća generacija Mihailovića, čuvara srpske istorije i sjena srpskih vojnika poginulih tokom proboja Solunskog fronta.
Odlikovan je Ordenom srpske zastave drugog stepena.Nekadašnji ministar spoljnih poslova Srbije Nikola Selaković i direktor Uprave za saradnju sa dijasporom Arno Gujon uručili su mu 2021. u ime države priznanje “Majka Srbija”.
On je 2020. godine dobio i srpski pasoš, što mu je, kako je isticao, bila životna želja.
O djeda Đorđu je napisana i knjiga “Čuvar svetih humki”, a u Republici Srpskoj snimljen je film “Čuvar časti i ponosa – Đorđe Mihailović”.
Prije 10 godina o njemu je snimljen i dokumentarni film “Posljednji čuvar”.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu