Sve bi to bilo lijepo da BORS u ovom društvu uživa autoritet koji mu zaista pripada. Kamo puste sreće da ratni veterani, koji su stvarali i odbranili Republiku Srpsku, imaju, na primjer, moć i uticaj kakav uživaju njihovi „parnjaci“ u Hrvatskoj, pa čak i u Federaciji BiH.
Kada se u Hrvatskoj pobune veterani i branitelji, pljušte ostavke i padaju Vlade. Kad u Sarajevu bivši pripadnici tzv. Armije BiH i porodice šehida izađu na ulice i podignu šatore pred državnim, entitetskim ili kantonalnim institucijama, boračke naknade i prava rastu do neba. Kada borci u Republici Srpskoj, odnosno šačica njih, dođu pred Narodnu skupštinu, okupe se na Trgu Krajine ili pokrenu bilo kakvu inicijativu za poboljšanje njihovog očajnog statusa, odmah kreću optužbe da se radi o političkoj manipulaciji ili, gluvo bilo, napadu na Republiku Srpsku.
Rukovodstvo BORS, umjesto da podrži svoje saborce i „klepi po ušima“ besprizorne političare koji vrijeđaju one koji su stvorili institucije u kojima ovi danas griju stražnjice, ćuti kao zaliveno.
Žalosna je činjenica da se Boračka organizacija RS već dugo, a posebno nakon bjekstva njenog predsjednika Milomira Savčića, nalazi u rasulu. Lične sujete i netrpeljivosti, a posebno podjele po političkoj pripadnosti, od krovne boračke organizacije u Srpskoj napravili su ruinu, čijim sadašnjim čelnicima, što je najtragičnije, ne vjeruju čak ni njihovi najbliži saradnici iz regionalnih, gradskih i opštinskih odbora.
Skup pod sloganom „Sloboda“, koji organizuje BORS, imaće smisla jedino ako se u najskorije vrijeme značajno poboljša status onih koji su stvorili Republiku Srpsku. Borba za slobodu onih koji srpske borce godinama ponižavaju i obespravljuju nekako je bljutava. Čak i poražavajuća.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu