Između 9.30 i 10 časova uveče, 17. aprila 1999. godine, trogodišnja Milica bila je pogođena fragmentom bombe, dok je bila u kupatilu na drugom spratu svoje kuće u Ulici Dimitrija Lazarevića Raše broj 8, u Batajnici, predgrađu Beograda.
Kuća je bila udaljena oko jedan kilometar od nekadašnjeg aerodroma Batajnica, koji je više puta bio meta NATO u toku napada na Jugoslaviju, koji je trajao od marta do juna 1999. godine.
Mala Milica je ubijena dok je sjedila na noši, majka Dušica joj je za to vrijeme spremala postelju. Djevojčica je umjesto u svoj krevet, koji joj je majka s ljubavlju spremala, otišla na vječni počinak.
Trogodišnja Milica je jedno od 89 djece koja su nastradala u toku NATO agresije.
Spomenik djevojčici stradaloj u NATO bombardovanju 1999. godine nalazi se u Tašmajdanskom parku u Beogradu, a nedavno je njena bista bila na meti vandala, ali je vraćena na mjesto.
Slučaj tragične smrti male Milice pokrenuo je inicijativu u nekim dijelovima srpske javnosti da Srpska pravoslavna crkva kanonizuje Milicu Rakić kao svijetu.
U manastiru Tvrdoš, koji se nalazi blizu grada Trebinje, u Republici Srpskoj je još 2004. godine rađena freska Milice Rakić, na kojoj se nalazi opis nje kao novomučenice, kao i u manastirskoj crkvi manastira Tresije na Kosmaju i u manastiru Vavedenja Presvete Bogorodice u Beogradu.
Pjesma za svu djecu stradalu u NATO bombardovanju
Srpski pesnik Dobrica Erić je u znak sjećanja na Milicu Rakić i svu djecu stradalu u NATO bombardovanju 1999. godine napisao pesmu.
Tokom 78 dana bombardovanja naše zemlje, NATO projektili su ubili 89 mališana. Najmlađa Bojana Tošović imala je samo 11 mjeseci kada je poginula u zagljaju svog oca.
Ova je pjesma tu da nas opominje, da se nikad ne zaboravi i ne ponovi!
Čiko, ja tebe gledam s neba
I vidim te kao na slici
Čiko, ja sam onaj cvijet-beba
Koji si ubrao u Batajnici.
Ja sam bila ona mala
Milica, što je zadrijemala
U maminom zagrljaju
A probudila se u raju.
Sad nisam ona bulka rumena
Već bijeli anđelak one bulke
Što gleda svoje najdraže s neba
I vidi tebe… i tvoje ruke.
Moj tata se sada brije
A moja mama pegla pelene
Ja ih vidim i žao mi je
Što ne vide i oni mene.
Eno i moje roze noše
I lutke što se smiješila na me
Kad su tvoje zle tice došle
I otele me od moje mame.
Sada sam se ovdje popela
S nekom dječicom nepoznatom
Ali bih mnogo više voljela
Da sam dole, s mamom i tatom.
Da ti kažem još samo ovo
Pa idi i zaboravi me
Mama će da me rodi ponovo
I daće mi još ljepše ime!
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu