Da, baš tako, jer u bolnicama u Srpskoj vlada nestašica pojedinih lijekova ovog tipa koje, da bi mogli da prime neophodnu terapiju, pacijenti sami kupuju.
Jeste da im ono što potroše kasnije bude refundirano, ali to ne umanjuje njihovu paniku i očaj kad shvate da, pored sve muke koja ih je zadesila, još moraju da se snalaze za pare za citostatike. I to ne tamo neke od desetak KM, nego one čija jedna ampula ponekad košta i po nekoliko hiljada KM, što su više puta ponovili i u FZO.
E, šta sad da radi obični smrtnik koji mora da obezbijedi terapiju ovako skupog lijeka, a koji preživljava od radničke plate ili penzije?! Ništa, osim da poželi da se nikad nije ni rodio.
Slaba im je utjeha priča da su zakazali tamo neki dobavljači, te da će, kad prođu sve potrebne procedure, dobiti pare koje su u potrošili za kupovinu citostatika.
Kažu, kod većine bolesti je najvažnije da se pacijent ne nervira. Tačno, ali kako da iz vlastite kože ne iskoči neko ko boluje od karcinoma, pa još mora da pozajmljuje pare da bi obezbijedio pomenute ampule koje koštaju kao suvo zlato?!
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu