Svijet

BLUDNI MONAH RASPUĆIN Za obožavateljke vidovnjak i vrsni ljubavnik, za protivnike PROPAST RUSIJE

Sibirski putujući monah i čudotvorac Grigorij Raspućin ubijen je 30. decembra u palati kneza Feliksa Jusupova u Petrogradu.

BLUDNI MONAH RASPUĆIN Za obožavateljke vidovnjak i vrsni ljubavnik, za protivnike PROPAST RUSIJE
FOTO: TODAY BUT THAN/TWITTER/SCREENSHOT

Zavjerenici Jusupov, veliki knez Dmitrij Pavlovič i poslanik Dume Vladimir Puriškevič – htjeli su da stanu na put nezdravom uticaju, koji je Raspućin, prema njihovom mišljenju, imao na cara i najuži krug njegove porodice.

Grigorij Raspućin, koji se rodio 1869. u jednom selu na zapadu Sibira, pojavio se u Sankt Peterburgu negdje oko 1903. godine. Brzo se proslavio kao predstavnik jednostavnog, neiskvarenog naroda s mističnim sposobnostima. Zbog svoje životinjske aure i seksualnosti naročito je bio omiljen među damama iz najviših slojeva društva.

Ubrzo se pronio glas da ima polni organ veličine konjskog.

– On je jedinstven, pruža izuzetan doživljaj. Naši muškarci nisu nizašta – navodno je uzdisala kćerka jednog senatora.

Raspućinov biograf, Amerikanac Daglas Smit, pisao je da su žene “vodile isprazan život s muževima, koji su ih varali ili zanemarivali.”

Kada je putujući monah 1907. uručio carskom paru ljekovitu ikonu, povjerili su mu najčuvaniju državnu tajnu: Aleksej, jedini sin Nikolaja II, bolovao je od hemofilije, a Raspućin je navodno zaustavio akutno krvarenje tako što je prislonio ruku na njegovo tijelo.

Poslije toga su mu vrata palata Romanovih bila širom otvorena. Carica Aleksandra ga je smatrala “vidovnjakom koga je poslao Bog.”

U svojoj kući okupio je krug obožavateljki koje su mu se prepuštale na seksualnim orgijama.

– Raspućin ih je slušao, saosjećao s njima, milovao ih je i ljubio – piše Daglas Smit. S vremena na vrijeme, nestao bi s njima u spavaćoj sobi. Ostatak društva i dalje je ispijao čaj, dok su se u pozadini čuli ljubavni uzdasi.

Što je carstvo u borbi protiv Sila osovine više srljalo u propast, to je car Nikolaj II trpio jače kritike.

Raspućin je proglašen njegovim zlim duhom, čiji su savjeti često odnosili prevagu nad mišljenjem ministara. U njegovoj ličnosti bile su objedinjene sve zamjerke na račun cara i njegovog autokratskog režima.

Knez Feliks Jusupov, koji je do tada gajio dobre odnose sa Raspućinom, pozvao ga je na noćnu gozbu, a on je prihvatio poziv, iako su Petrogradom već kolale glasine o planiranom atentatu.

Atentatori su prvo pokušali da ga ubiju otrovanim kolačem, ali pošto nisu uspjeli, Jusupov je pucao u njega. Iako pogođen, Raspućin je uspio da pobjegne. Na kraju mu je presudio veliki knez Pavlovič, koji ga je ranio u čelo. Kasnije je izjavio: “Ubio sam Grišku Raspućina, neprijatelja Rusije i cara. Njegovo tijelo je bačeno u Nevu.”

Pod pritiskom većeg dijela porodice, kojoj su pripadali i Jusupov (bio je oženjen nećakom cara Nikolaja II) i Pavlovič, atentatori su prošli nekažnjeno, na veliko nezadovoljstvo seljaka, koji su Raspućina smatrali svojim, što je na kraju dodatno urušilo ugled cara.

Samo dva mjeseca nakon što je ubijen, ispunilo se Raspućinovo proročanstvo: “Sve dok sam ja živ, živiće i dinastija.”

U Februarskoj revoluciji, vlast Romanovih je srušena, piše Blic.

Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu