Iako se čini da je ona živjela u piščevoj sijenci, zapravo je bila veoma uspješna i obrazovana žena, koja je ostavila veliki trag u pozorišnoj i filmskoj umetnosti.
Milica je bila prvi školovani kostimograf u srpskom pozorištu. Obrazovala se u Beču, a praksu sticala u Parizu. Bila je univerzitetski profesor i kostimograf u Narodnom pozorištu u Beogradu od 1931. do 1964. godine.
Opremila je oko 300 dramskih, operskih i baletskih predstava, a ostvarila se i na filmu. Dobitnica je Ordena rada sa zlatnim vencem, Sterijine nagrade za kostim i plakete Grada Beograda.
Ivu Andrića je upoznala u vrijeme kada je bila vjerena za svog prvog supruga Nenada Jovanovića, novinara, diplomatu i prevodioca, inače piščevog dugogodišnjeg prijatelja.
Koliko su bili dobri prijatelji govori i to što je Andrić, kada je bio postavljen za ambasadora u Berlinu uoči Drugog svjetskog rata, pozvao Jovanovića da bude ataše za štampu njegove ambasade.
Milica je, kao Jovanovićeva supruga, život u Berlinu iskoristila za umjetničko usavršavanje u tamošnjim školama. Uporedo je bila i modni dopisnik „Politike“.
Budući da Andrić nije bio oženjen, njoj je povjerio ulogu domaćice na prijemima u ambasadi. Vjeruje se da je već tada među njima planula zabranjena ljubav, koja je trajala čak tri decenije, sve dok se njen prvi suprug nije upokojio 1957. godine.
Samo godinu i po nakon Jovanovićeve smrti, Ivo i Milica su se vjenčali. Živeli su u stanu na današnjem Andrićevom vencu.
Ona je bila uz njega na svečanosti u Stokholmu 1961, kada mu je uručena Nobelova nagrada za književnost. Sama je kreirala svoju grandioznu kraljevskoplavu balsku haljinu, koju je tada nosila.
Njihov brak je bio ispunjen ljubavlju i međusobnim poštovanjem, ali je trajao svega deset godina. Milica je preminula u njihovoj kući u Herceg Novom 1968. Bilo joj je 59 godina.
Sahranjena je u Aleji zaslužnih građana u Beogradu. Sedam godina kasnije, nedaleko od njenog groba pohranjena je i urna sa Andrićevim pepelom, prenose Novosti.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu