Radoslav Petković rođen je 21. jula 1953. u Beogradu.
Od 1983. do 1987. bio je glavni urednik časopisa Književna kritika.
Od 1988. do 1994. godine radio je kao sekretar zadužbine “Ivo Andrić”.
U periodu od 1994. do 2001. godine djelovao je u statusu slobodnog umjetnika. Od 2001. do 2004. godine bio je generalni direktor Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva u Beogradu.
Sljedeće radno mjesto mu je, od februara 2009. pa do odlaska u penziju 2018. u Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu AP Vojvodine kao zamjenik sekretara i pomoćnik.
Radoslav Petković autor je romana, knjiga priča i eseja.
Njegove knjige nagrađivane su najuglednijim književnim priznanjima u bivšoj Jugoslaviji i potonjoj Srbiji.
Objavio je romane Put u Dvigrad (1979), Zapisi iz godine jagoda (1983), Sjenke na zidu (1985), Sudbina i komentari (1993), Savršeno sjećanje na smrt (2008), Sudbina i komentari, dopunjeno izdanje (2022).
Tri Petkovićeva romana (Sjenke na zidu, Sudbina i komentari i Savršeno sjećanje na smrt) i obje zbirke priča prevedeni su na francuski jezik i objavljeni u Francuskoj; njegova djela prevođena su i na mađarski (Sudbina i komentari, Čovjek koji je živio u snovima, Vizantijski internet), grčki (Sudbina i komentari), engleski (Sudbina i komentari i pojedine priče), italijanski (Sudbina i komentari (u pripremi) i pojedine priče), slovenački (Sudbina i komentari), slovački (Sjenke na zidu), njemački (Sjenke na zidu) i bugarski (Sudbina i komentari, Čovjek koji je živio u snovima).
Mađarski prevod Sudbine i komentara objavljen je u izdanju uglednog izdavača „Jelenkor“ i pobrao je izvanredne kritike u vodećim mađarskim dnevnim listovima: ubrzo po objavljivanju, roman je dospio na listu deset najprodavanijih proznih knjiga na mađarskom jeziku.
Francuski prevod Savršenog sjećanja na smrt dobio je pohvalne prikaze u „L Mondu“. Petkovićeva proza zastupljena je u brojnim antologijama savremene srpske književnosti na engleskom, francuskom, italijanskom jeziku, a predstavljena je i u okviru tematskoj brojeva njemačkih i poljskih časopisa posvećenih srpskoj književnosti.
Radoslav Petković bavio se i prevođenjem sa engleskog: prevodio je prozu Tolkina, Čestertona, Roberta Luisa Stivensona i Danijela Defoa. Tokom devedesetih bio je kolumnista “NIN“, dnevnog lista “Demokratija“, kao i stalni saradnik “Vremena” i “Evropljanina”.
Više od deset godina bio je redovni kolumnista najtiražnijeg srpskog dnevnog lista “Blic”.
Radoslav Petković živio je u rodnom Beogradu do 2000. godine, kada se seli u Pančevo, a od 2006. nastanjuje se u Novom Sadu.