Magazin

Atlantiđanske imperije (72): Hju Hefner

Jedna od neobičnih komuna u SAD je svakako Plejboj menšn (“Playboy mansion”), vlasnika najpopularnijeg erotskog magazina za muškarce.

FOTO: BRUNO BEBERT/EPA

U nizu fascinantnih ličnosti američke popularne mitologije sasvim sigurno je vlasnik „Plejboja“ američki biznismen i seksualni mag, njemačkog porekla, po imenu Hju Hefner. Moderan svijet bez njegovog časopisa ne bi se ni mogao zamisliti ovakvim kakav je danas.

Kada se godine 1953. pojavio prvi broj “Plejboja”, koji je na naslovnoj strani imao fotografiju obučene Merlin Monro, bilo je svima jasno da je tabu seksualnosti, vijekovima prećutkivane od strane hrišćanske dogme, uzdrman do temelja i da će tajne skrivene iza četiri zida postati javne. Vizionar koji je uspio da učini da golišave ljepotice postanu stalni ukras na novinskim kioscima, ili u stanovima do juče puritanskih porodica, da erotiku proglasi za umjetnost, bio je upravo Hefner. Njegov časopis “Plejboj” postao je taj novi pogled na svijet.

Prije pojave “Plejboja” rijetko koji muškarac u Americi je vidio fotografiju u boji gole žene, pa su ljudi zbunjeni kupovali časopis na kioscima i pokrivali naslovnu stranu, odlazeći od kioska. Hju Hefner je bio prvi čovjek u istoriji koji se obogatio nudeći svijetu ostvarenje zabranjenih iluzija.

Rođen u strogoj i pobožnoj familiji na farmi u Nebraski, Hefner se dugo godina opirao svom naučenom moralnom viđenju svijeta. Kao talentovan ilustrator i pisac upisao se na koledž u Ilinoisu odmah po završetku vojnog roka. Smisao za zabavu i sklonost uživanju pokazao je već tada, položio je pilotski ispit i sa malim avionima izvodio vazdušne bravure, pjevao je u malom studentskom orkestru u stilu Frenki Lejna, pokrenuo studentski humoristički časopis, objavljivao karikature i članke po lokalnim novinama, napisao čak i dramu o naučnom otkriću kojim se dokazuje nepostojanje boga.

Bog se nije pobunio ni tada, a ni nekoliko godina kasnije, kada je izašao prvi “Plejboj” sa čuvenom duplericom golišave Merlinke. Prvi broj “Plejboja” imao je 48 stranica i bio je namijenjen urbanom tipu ljudi, koji su smatrali svoj momački život blaženim i nisu vjerovali puno u brak. Od tada iz broja u broj, tiraž časopisa je rastao, zajedno sa Hefnerovim bogatstvom. Postepeno, časopis se pretvorio u statusni simbol bogatog američkog društva, obraćao se ponajviše obogaćenoj srednjoj klasi, željnoj glamura i raskalašnog života.

Najljepše žene, nage i izazovne, po Hefnerovom receptu dobro nauljene, što je ujedno označavalo i znojavu strastvenost i lažni sjaj, postale su dio svačijeg sna. Uz ljepotice, Hefner je ponudio i stil namijenjen ljudima koji su zaista željeli takve žene, brza kola, luksuzan namještaj, rafinirana pića i cigarete, neophodno znanje za komunikaciju o svijetu umjetnosti, film, muzika, književnost… Često potcijenjen, taj intelektualni nivo časopisa je uvijek bio na vrlo zavidnom nivou, i zbog toga su “Plejboj” u početku prvi prihvatili intelektualci, a tek potom široke srednjeklasne mase. Hefner je od “Plejboja”, napravio pravu imperiju, od male kućne redakcije do dva gigantska oblakodera, sa zaštitnim znakom zečice i lanca Plejboj menšn klubova, u kojima su poslugu činile iste one djevojke koje su se osmjehivale sa duplerica.

Sam pojam zečice bio je prilagođen novom dobu i novom tipu žene koje je promovisao Hefner, a to je žena sposobna za ljubav na brzinu, žena za muškarce koji su prezasićeni biznisom i koje zamaraju dugačke ljubavne priče. Sam Hefner se potpuno prilagodio svom vještačkom raju; u gigantskoj “Plejboj” redakciji-bordelu primao je svaku noć novu ljepoticu u svoju sobu, kancelariju, u kojoj je osim seksa upražnjavao i bezgranično konzumiranje pepsi kole i igre bekgemon.

Stalno obučen u zlatasti kućni mantil i svoje statusne bijele čarape Hefner je u svojoj kući, komuni ljepotica sa duplerica, ispunjavao sne miliona muškaraca kao kralj poroka praktično sve do svoje smrti.

(Nastaviće se)