Magazin

Atlantiđanske imperije (31): Starosjedioci na britanskom ostrvu

Na britanskom ostrvu različiti narodi kroz istoriju žive 30.000 godina.

FOTO: ANDY RAIN/EPA

Velika zagonetka su kameni megaliti Stounhendža, koji su, prema istraživačima, nastali negdje oko 5000. godine prije naše ere.

Da li su drevni Atlantiđani, visoki do tri metra, za koje arheolozi smatraju da pripadaju drevnoj rasi Neandertalaca, bili sposobni da isklešu džinovske megalite i da ih u preciznom poretku postave u blizini Solzberija, u jugozapadnom dijelu ostrva? Sličnih megalita ima i na drugim mjestima na britanskim ostrvima. Smatra se da su predstavljali neku vrstu zvjezdarnica za drevne astrologe koji su uz pomoć njih mogli da čitaju buduću sudbinu. Keltski vračevi, druidi, su na ovim mjestima mogli izvoditi svoje rituale.

Neki pisci, kao Gejvin Menzis, smatraju da su megaliti bili putokaz brojnim navigatorima čiji su brodovi plovili Atlantikom. Od 1500. godine prije nove ere do petog vijeka prije nove ere tlo britanskog ostrva posjećivali su i nastanjivali brojni narodi. Među njima ih je bilo dosta koji su bili porijeklom sa Mediterana.

O tome su pisala dva znamenita srpska književnika, Miloš Crnjanski i Borislav Pekić. Godine 1964, prije nego što se vratio iz Engleske, Miloš Crnjanski je poslao NIN-u (Nedeljnim informativnim novinama) čak četiri svoja teksta koja su se ticala odnosa drevnih Srba i Britanaca. Tekstovi su izlazili sljedećim redoslijedom: ’’Nouls o Kosovskoj bici’’, ’’Arheološke veze Balkana’’, ’’Vendski trag u Britaniji’’ i ’’Otkud potiču imena naših rijeka i brda’’.

Na osnovu ovih tekstova istoričar Relja Novaković objavio je knjigu “Nepoznati Crnjanski – drevni Srbi na britanskom tlu”, u kojoj podrobno analizira ideje i činjenice koje je proslavljeni pisac prvi put promovisao.

Britanska istoriografija nikada nije bila previše objektivna kada se tiče istorija ostrvskih naroda prije dolaska Kelta. O tome piše i drugi vrsni znalac istorije Borislav Pekić u “Sentimentalnoj povesti britanskog carstva”. Narod koji Pekić pominje kao starosjedioce prije dolaska Kelta naziva mediteranskim.

U radovima istoričara Gordona Čajlda, irskog arheologa Mekalistera, te biologa Holdejna, vrlo precizno se govori o starosjedelačkom zemljoradničkom narodu, koji je još od 1500. godine prije naše ere živio na britanskom ostrvu. Ove naučnike neprekidno je pokušavala da neutrališe zvanična britanska naučna elita, koji ne žele da se ikakvim Srbima dozvoli pristup na njihovo ostrvo.

Prema radovima srpskih autohtoničara istoričara, kao što su Olga Pjanović, Milojević, Jovan I. Deretić, drevni Srbi su bili narod koji se rasprostirao široko duž čitave Evrope. Kolijevka tog naroda bila je u Vinčanskoj kulturi, kako je govorio Mekalister, a Crnjanski potcrtao. Crnjanski je napisao da ga je tome učio njegov profesor Miloje Vasić, čuveni arheolog koji je napisao obimno djelo “Praistorijska Vinča”. Brojni britanski arheolozi i istoričari pominju da bi narod koji se na ostrvu doselio prije Kelta mogao imati veze sa Ilirskim narodom.

Prema analizama mnogih novih srpskih istoričara, Iliri su zapravo bili isti ti drevni Srbi, sa istim DNK kodom u svojoj krvi. Istraživanja haplogrupa danas to gotovo naučno i dokazuju.

Ono na šta je Crnjanski posebno obratio pažnju su imena naseljenih mjesta, rijeka i brda na čitavom ostrvu, koje su kasnije preuzeli Kelti od starosjedelaca. Veliki broj istih takvih imena moguće je naći na Balkanu, u današnjoj Srbiji i Bosni. Zanimljivo da je Crnjanski u jednom arhivskom spisu pronašao da se drevni grad Solzberi nekada zvao Serbidunum. Trinaest kilometara od Solsberija se nalazi drevno svetilište Stounhendž.

Gevin Menzis u svom inspirativnom radu “Iščezlo carstvo Atlantide” pretpostavlja da je drevni narod koji je osnivač Minojskog carstva, a koji se spustio iz središnjeg Balkana na grčka ostrva oko 1500. godine prije nove ere, brodovima plovio po cijelom Mediteranu. Taj narod je prvi prošao kroz Herkulove stubove i plovio Atlantikom sve do britanskih ostrva.

(Nastaviće se)