Magazin

Atlantiđanske imperije (102): Rađanje pop kulture

Radnička klasa SAD postavljena je u poziciju između niže i srednje građanske klase, a njihov rad je bio nagrađen dolarima.

FOTO: YAIR HAKLAI/WIKIPEDIA

Više rada donosilo je više dolara, sa kojima je moglo da se kupi mnogo toga što bi ljudima zadovoljilo apetite, od fine hrane do luksuznih stvari poput automobila, stanova, jahti.

Najveći broj ljudi rado je kupovao sve ono što se nazivalo popularnim, bilo da su to bili bicikli, pa kasnije automobili, gramofoni, radio aparati, televizori. Izlazili su na popularna mjesta gdje su se dešavale igranke, muzičke predstave, koncerti. Kult popularnog kod običnog američkog građanina je rastao tokom dvadesetog vijeka, a da bi udovoljili takvom kultu brojni kreatori su bili angažovani da stvore nove popularne mitove.

U eseju “Popularna kultura” Pol Bahl piše da je za razvoj popularne kulture u SAD od presudne važnosti bila želja za zabavama evropskog tipa kakvu su u Ameriku od 1860. godine donosili jevrejski imigranti iz Njemačke. Njemačko američke kafane nicale su širom novog svijeta, a u njima su se, osim konzumacije alkohola, dešavale i zanimljive muzičke ili komičarske predstave. Brojni komičari zasmijavali su publiku koja je pila pivo i slušala kritike na račun društva.

Noseći kulturu jidiš jezika, takozvani Yiddishkayt, Jevreji iz dijaspore su nastupali sa svojim muzičkim grupama širom Amerike, oponašajući evropske “ciganske” putujuće pjevače. Ogromna jidiš zajednica formirana je 1890. godine u Njujorku, a najuspješniji trgovci i biznismeni tog vremena formirali su elitnu evropski orijentisanu kulturu osnivajući Džulijard umjetničku školu i Društvo etičke kulture.

Međutim, uprkos njihovoj elitističko evropskoj kulturnoj matrici brzo su shvatili da je narodska folk kultura prava stvar za sticanje velikog novca. Tako je u Njujorku napravljen prvi obrazac za kreiranje popularne kulture.

(Nastaviće se)