Magazin

Atlantiđanske imperije (80): Čarls Fort

Nezaobilazna ezoterijska ličnost Čarls Hoj Fort rođen je 6. avgusta 1874. godine u Olbeniju, država Njujork.

FOTO: WIKIPEDIA

U mladosti, Forta je privlačila priroda, sakupljao je školjke, minerale i ptice. Iako u školi nije bio među najboljim učenicima, smatrali su ga bistrim i punim znanja o svijetu, iako je ovo znanje uglavnom stekao iz knjiga.

Sa 18 godina, Fort je napustio Njujork i krenuo na putovanje radi sticanja iskustva. Proputovao je zapad SAD, Škotsku i Englesku, a onda se razbolio u Južnoj Africi i vratio kući. Tu ga je njegovala djevojka koju je poznavao još iz detinjstva, Ana Fajling. Ana je bila četiri godine starija od njega, ne previše knjiški tip, ali je obožavala film.

Fort i Ana su se vjenčali 1896. godine i ona kasnije sa suprugom odlazi u London na dvije godine, gde vrijeme provode obilazeći bioskope uvijek kada Fort nije zauzet svojim istraživanjem. Njegov uspjeh u pisanju kratke proze smjenjivali su periodi velikog siromaštva i depresije.

Nasljedstvo od ujaka 1916. godine omogućilo je Fortu da se potpuno posveti pisanju, ali prije svega još jednoj svojoj strasti, istraživanju i bilježenju činjenica o bizarnim zagonetkama svijeta. Pravi svoju kartoteku za koju strahuje da bi mu je žena mogla zapaliti. Svoj život polako posvećuje istraživanju. Zagonetke donose nove zagonetke, ništa nije jednostavno kako to nauka želi da prikaže. U njegovu arhivu ulaze tragovi legendarnih životinja, neobične kiše koje tu i tamo padaju kroz vijekove, kuglaste munje, zagonetna iščeznuća, enigme prostora, vremena, mora i ljudske egzistencije.

Fort je napisao 10 novela, od kojih je samo jedna štampana. Kritike su bile uglavnom pozitivne, ali komercijalni uspjeh je izostao. Fort 1915. godine počinje da piše knjigu u kojoj postavlja dvije teze, jednu o bićima sa Marsa koja kontrolišu događaje na Zemlji, a drugu o civilizaciji koja se naselila na Južnom polu. Ova knjiga privlači pažnju pisca Teodora Drajzera, koji pokušava, ali bez uspjeha, da mu pomogne da je objavi. Fort spaljuje rukopis, ali uskoro ponovo počinje da radi na knjizi koja će promijeniti tok njegovog života.

“Knjiga prokletih”, za koju mu je takođe pomogao Drajzer oko objavljivanja, okuplja u sebi činjenice koje je Fort sakupljao i proučavao o fenomenima koje nauka nije uzimala u obzir ili nije umjela da objasni, pa je odbacila. Te odbačene činjenice Fort naziva “prokletim”. Po izlasku ove knjige, američki naučni časopisi mjesecima su bili prepuni tekstova o njoj. Sam Fort je govorio da je za ovu knjigu napravio više od 40.000 bilješki svrstanih pod 1.300 naslova.

Fort i Ana se sele ponovo u London od 1924. godine, da bi Fort mogao da istražuje dokumentaciju u Britanskom muzeju. U Bronks se vraćaju 1929, a 1931. iz štampe izlazi još jedna Fortova knjiga pod nazivom “LO!”. Zdravlje mu je već narušeno, pati i od sve lošijeg vida. Ipak, naredne godine završava knjigu “Divlji talenti”.

Zdravlje mu se naglo pogoršava i time što Fort ne vjeruje ljekarima i odbija da potraži pomoć. Poslije kolapsa, završava u bolnici u Bronksu, gdje ga istog dana, 3. maja 1932. godine, posjećuje izdavač donoseći mu prvi primjerak knjige “Divlji talenti”. Nekoliko sati poslije toga, Fort umire. Pet godina posle njega umire i Ana, sa kojom nije imao djece.

Fort se bavio fenomenima, a na kraju skoro i sam postao fenomen. Postoje brojna društva koja sebe smatraju “forteancima”, otvoren je “Fort institut”, kao i Međunarodna forteanska organizacija, koja okuplja istraživače, okultiste, parapsihologe, pisce i druge.

(Nastaviće se)