Magazin

Atlantiđanske imperije (76): Ko je otkrio planetu Neptun

Naučnici tog vremena brzo su uočili da je učenje Endru Džeksona Dejvisa gotovo identično sa onim što je Svedenborg objavio godinama ranije.

FOTO: IAU MARTIN KOMMESSER/EPA

I Dejvis i Svedenborg su tvrdili da vide duhovni svijet izvan ovog našeg, koji će primiti sve ljude u raj, bez obzira na religiju.

Poglavari hrišćanske crkve su Dejvisov tekst označili kao jeretički, dok su novine ocijenile knjigu kao „smiješnu“ i „neshvatljivu“. Jedan profesor grčkog i latinskog jezika sa Univerziteta u Njujorku rekao je da je knjiga „djelo đavola“ i da predstavlja „apsurdan i smiješan način razmišljanja“.

Džozef Mekabe je u svojoj knjizi „Spiritualism: A Popular History from 1847“, objavljenoj 1920, zaključio da „nije bilo potrebe da se knjiga ozbiljnije proučava“, jer je sadržala previše naučnih grešaka. I što je još značajnije, Crkva Novog Jerusalima, osnovana na Svegenborgovim idejama, nikada nije javno podržala Dejvisove teorije.

Uprkos svim kritikama, Dejvis je privukao strastvene pristalice. Džordž Buš, sljedbenik Svedenborga i dalji rođak Džordža V. Buša, bio je jedan od branilaca Dejvisa. Tvrdio je da prost mladić poput Dejvisa nije imao pristup Svedenborgovim tekstovima tako da je sigurno komunicirao s duhovima.

Kada je 1846. francuski matematičar Irban-Žan-Žozef Le Verije postulirao postojanje planete Neptun, pristalice Dejvisa su odmah pisale „Njujork Tribjunu“ da je on već otkrio osmu planetu.

– U cilju potvrđivanja činjenice da je ovo otkriće gospodin Dejvis objavio još prošlog marta – izjavio je Buš – mogu da posvjedočim da sam lično čuo kako u to vrijeme čita o tome. I brojna gospoda ovog grada su spremna da posvjedoče da sam ih informisao o toj situaciji nekoliko mjeseci prije nego što je informacija o otkriću Le Veriera došla do nas.

(Nastaviće se)