Magazin

Atlantiđanske imperije (48): Dolazak Jevreja

Okultne grupe, kasnije sekte, rastuće atlantiđanske civilizacije dovele su do formiranja velike judeo hrišćanske zajednice naroda u naprednoj Evropi srednjeg vijeka.

FOTO: MOHAMED HOSSAM/EPA

Biblija, sveta knjiga sa Starim i Novim zavjetom, postala je temelj atlantiđanske kulture, sa dvije religije, judaizmom i ranim hrišćanstvom. U njoj su Jevreji proglašeni za od Boga izabrani narod, a njihova sudbina direktno je povezana sa Novim svijetom.

Prvo je Mojsije poveo jevrejski narod, predstavnike atlantiđanske magijske civilizacije, iz sjevernog Egipta, gdje su bili robovi, ka njihovom novom domu u Hananu. Feničanski semitski narod, veoma blizak sa jevrejskim, vladao je sredozemljem između 8. i 5. vijeka prije nove ere, a pripisuje im se i zasluga za kreiranje prvog kovanog novca. Bio je to period kada se postavio temelj atlantiđanske civilizacije. Car Solomon je kasnije proširio teritoriju na kojoj su živjeli na jugu do Crvenog mora, a na sjeveru do rijeke Eufrat.

Zatim je uslijedio udar Hiperborejaca, koji su dolazili sa sjevera. Prvo su ih porobili Persijanci, pa Aleksandar Makedonski, pa Seleukidi, pa Egipćani, te konačno Rimljani. Rimljani su bili ti koji su početkom naše ere razapeli Isusa Hrista, rabina iz Nazareta, kojeg je Pontije Pilat smatrao carem Judejskim.

Car Hadrijan zabranio je Jevrejima pristup u Jerusalim i raselio ih po svim rimskim provincijama. Veliki broj Jevreja naselio se u Španiji, zahvaljujući dobrim odnosima s Arapima, gdje će do 12. vijeka napraviti veliku i uticajnu enklavu. Sa jačanjem rimokatoličke crkve, Jevreji sa svojom religijom počinju da smetaju moćnim španskim vlastima, koji ih Granadskim dekretom iz 1492. godine protjeruju sa svoje teritorije. Iste godine, par mjeseci kasnije, Kristifor Kolumbo sa svojim brodovima otkriva Ameriku.

Jevreji koji su se sklonili iz Španije prozvani su Sefardima. Na jugu su se prvobitno naselili u zemljana Magreba u Africi, na Balkanu i u Turskoj, a u Evropi su se pomjerali iz Španije u Portugal, pa se jedan dio preselio u Njemačku, pa u Francusku, sve dok nisu stigli do Holandije i Engleske. Protestantska crkva je mnogo više odgovarala jevrejskim iseljenicima od stroge rimokatoličke, koja im je osporavala judaizam.

Jevrejski narod je u otkrivanju Novog svijeta vidio svoju šansu za ponovnim preuzimanjem atlantiđanske vlasti na planeti, pa je, rukovodeći se moćnim strateškim planiranjima, svoje ambicije sproveo u djelo. Davši punu podršku engleskim, holandskim i francuskim osvajačima SAD, jevrejski se narod doselio u velikom broju u Novi svijet. Polako, ali sigurno osvajali su teritoriju Sjeverne Amerike zajedno sa Holanđanima, Francuzima i Englezima.

Za nepunih 300 godina hiperborejski Indijanci gotovo su protjerani sa svojih ognjišta, nemoćni da se odupru tehnološki razvijenijim i naprednijim predstavnicima atlantiđanske tradicije. Svijet tehnologije i moderne nauke rođen je iz duha atlantiđanske želje da se vlada materijalnim svijetom.

(Nastaviće se)