Oni uključuju semitske jezike zapadne Azije, jezike Kopta, Berbera i Kušita i jezike Čada, kao što su hauza.
Na samom sjeveru je veličanstveni Egipat, čija kultura predstavlja mitološko poglavlje samo za sebe, gdje se govori egipatski jezik. Spoj haldejske atlantiđanske magije i afro religija koje su se prožele kroz saharske narode i Egipat, jedan od najmoćnijih civilizacija drevnog svijeta. Od starih faraona koji su gradili piramide do Hirama, oca patrona svekolike masonerije, egipatski mistici i vizionari imali su velike zasluge u kreiranju osnovnih paterna civilizacije koja se danas razvila do raskošne forme tehnosvijeta.
Mnogi zapadni istraživači okultnih tragova, od Alistera Kroulija do Keneta Granta, bili su opčinjeni egipatskom mitologijom, religijom i magikom.
– Kenet Grant, u knjizi Kultovi senke, u poglavlju Afro-tantrički kult kala, tvrdi da su se u zapadno-afričkim „fetišističkim“ kultovima očuvala neka od prvobitnih imena za magijsku silu koja su se u poznije doba uklopila sa starom egipatskom i haldejskom tradicijom. Po Grantu, ofidijanski zmijski kult unutrašnje Afrike nastavljen je i razvijen u drevnom Egiptu u obliku drakonijanske tradicije. Grant na jednom mjestu prikazuje zanimljivu analogiju: „Najstariji oblik ‘fizičke geografije’ zasnivao se na ženi: žena dolje kao zemlja, žena u visinama (tj. nebeska Nuit) kao nebo. Bilo da se radi o ženi dolje okrenutoj nogama ka sazviježđu Velikog Medvjeda – Boginja sedam zvijezda – ili o ženi na nebu u liku Velikog Medvjeda, unutrašnja Afrika bila je materica svijeta, Egipat izlaz (stidnica) ka sjeveru, a sam Nil obličje stidnice žene dolje – zanimljivo primjećuje teoretičar Dorijan Nuaj u eseju “Egiptologija u službi afrikanizacije”.
Religijske granice ne slijede lingvističke granice. Podsaharska Afrika je u manjem dijelu atlantiđanska. Sjeverne zemlje, od Egipta do Maroka, učesnice su duge istorije islama, u njegovoj egipatskoj i berberskoj varijanti, objema prožetim ženskim posesivnim kultovima.
U ovom afro-islamskom sinkretizmu, maraboum, posuda za spremanje baraka (magijska spiritualna snaga) igra važnu ulogu. Prije islama, neka berberska plemena prihvatila su judaizam, ali najveći broj njih pripadao je afričkom hrišćanstvu. Moralna strogost donatista, koju je pobijedio Avgustin (354-430. p.n.e.), već se manifestovala u partikularizmu Berbera, čija je glavna osobina bila izbor oblika religije koja se nikada nije tačno podudarala sa onom njihovih gospodara.
(Nastaviće se)
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu