Kusturica je, kao specijalni gost na sinoćnjoj književnoj tribini u Biblioteci grada Beograda, rekao da umjetnost ne pripada tržišnoj ekonomiji, nego je terapijski put i njen najviši smisao.
Prema njegovima riječima, književnost je dio percepcije koja umjetnost stavlja na mjesto na kome je moguće zaustaviti vrijeme.
Jer tada ulazimo u fikciju koja nas jednostavno, kao što u knjizi piše za film, kada se ugase svjetla i krene projekcija prestaje da teče vrijeme – rekao je Kusturica, koji je na poklon od Biblioteke grada Beograda dobio počasnu člansku kartu.
Kusturica je govorio i o svojim počecima u pisanju, stvaraocima koji su ostavili trag tokom njegovog odrastanja kao što su ruski pisci Anton Čehov, Fjodor Dostojevski, Nikolaj Gogolj, ali i nobelovac Peter Handke, junak njegove posljednje knjige “Vidiš li da ne vidim”.
– Postoji jedno biološko vrijeme koje je manje važno jer svakako teče, ali to perceptivno vrijeme, to je vrijeme koje kosmonauta spase od protoka koji mu donosi sve bliža smrt. Literatura i književnost čine da se upravo taj trenutak zaustavi – naveo je Kusturica.
On se prisjetio kako je, po majčinom savjetu, 30 dana ujutro i uveče pio po jednu kašiku ribljeg ulja jer je “najbolje za kosti”, te ocijenio da ko je to izdržao, onda je spreman za svaku vrstu umjetnosti.
– To riblje ulje je u mom slučaju možda bio jedini ozbiljni razlog zašto sam se bavio umjetnošću. Danas je to malo sve skupa drukčije. Ko ne zna – radi filmove, ko je poznat – piše knjige, i to se nekako sve izmiješalo u taj novi progresivistički haos kome ja ne pripadam – rekao je Kusturica.
Kusturica smatra da on svojom težinom pripada prošlom vijeku u kome su dostignuti najviši ideali kod Čehova, Gogolja, Dostojevskog, ali i kod nekih današnjih pisaca.
Za posljednju knjigu “Vidiš li da ne vidim”, on kaže da je presudno bilo njegovo putovanje u Stokholm kada je Nobelovu nagradu dobio Handke, koji je odbijao da pripada bilo kakvom mejnstrimu, ali na kraju trijumfovao više kao literarni junak, nego kao živi čovjek.
– Ta vrsta biografije koja čovjeka koji se čvrsto drži margine i nečeg što je nama darovao, a to je pripadnost jednoj vrsti nesreće u koju smo bili ubačeni zbog NATO pakta i velikih sila… Handke je sjeo u isti taj voz i putovao sa nama i učinio da sve bude oštrije rečeno nego što bi nekadašnji radikali govorili. I desilo se sve obrnuto kao u dobrom filmu ili romanu da takav čovjek dobije Nobela – rekao je Kusturica.
Podsjetivši na Handkeovu rečenicu da “u racionalnosti nema vjere i religioznosti, ali zato u božanskom drhtaju postoji sve to što pokriva čovjekov emocionalni svijet – on je istakao da je upravo ta misao jedna od ključnih zbog koje je bolje počeo da razumije svoju religioznost.
– U racionalnosti je nema i ne možeš da je nađeš, ali je ima u božanskom drhtaju, a taj drhtaj svi osjećamo kada se zaljubljujemo u nekoga ko vas svojim zračenjem zapravo drži u tom magnetnom polju onoliko koliko želi – istakao je Kusturica.
Učešćem Kusturice na književnoj tribini u Biblioteci grada Beograda završena je ovogodišnja manifestacija “Ljetni plato” tokom koje su se ispred ove biblioteke kod Kalemegdana održavali razgovori sa književnicima.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu