Nezapečaćeni nalog za pretres i zapljenu pokazuje da je izvršen, dijelom, u skladu sa Zakonom o špijunaži. Isti set statuta iz 1917. godine je korišćen da bi se krivično gonio uzbunjivač i osnivač Vikiliksa Džulijan Asanž. Šifra navedena u nalogu nosi maksimalnu kaznu od 10 godina zatvora.
Popis materijala iznetog iz Mar-a-Laga ne ostavlja nikakvu sumnju o važnosti dokumenata koji su tamo otkriveni. Oni su uključivali strogo povjerljive i “informacije sa osjetljivim pregradama” (SCI), što znači da su postojala ograničenja u njihovom prometu iznad njihovog statusa visoke tajnosti. Ova dokumenta bi obično trebalo da se nalaze samo u posebnom objektu, SCIF. Taj objekat je osnovan u Mar-a-Lagu, ali je funkcionisao kao siguran objekat samo tokom Trampovog predsjedavanja.
Sveukupno je navedeno pet kompleta strogo povjerljivih dokumenata, tri seta tajnih i tri seta povjerljivih dokumenata, kao i registratori fotografija i, intrigantno, informacije o francuskom predsjedniku Emanuelu Makronu.
To je sve navedeno u nalogu koji je otpečaćen sudskim nalogom u petak. Uz nalog nije išla prateća izjava organa za sprovođenje zakona koja bi dala mnogo više detalja. Dakle, u izvještaju “Vašington posta”, nema potvrde da su u riznici bili dokumenti o nuklearnom oružju, kao što se spekulisalo.
I bez informacija o nuklearnom oružju, iz kuće je iznijeto mnogo povjerljivih papira, posebno imajući u vidu činjenicu da je 15 kutija dokumenata već uklonjeno u januaru nakon razgovora između Nacionalnog arhiva i Trampovih predstavnika, a zatim ponovo u junu pod pozivom velike porote.
Dokumenti koji su uklonjeni ostali su u kući i nakon zaplijene u junu, a doušnik je FBI-u potvrdio njihovo prisustvo u Mar-a-Lagu. Mogućnost da su dokumenti slučajno ostali u kući je izuzetno mala.
Takođe je značajno što se, tražeći nalog, FBI nije pozvao na šifru 1924, koja se obično koristi u slučaju državnih službenika koji drže dokumente koje ne bi trebalo da imaju. Umjesto toga, ministarstvo pravde je koristilo šifru 2071, koja se odnosi na “skrivanje, uklanjanje ili sakaćenje” dokumentacije, i šifru 1519, koja se odnosi na “uništavanje, izmjenu ili falsifikovanje zapisa u federalnim istragama”.
– To sugeriše da vlada ima razloga da vjeruje da je Tramp učinio više od samog držanja ovih dokumenata – rekao je za Gardijan Stiven Vladek, profesor prava na Univerzitetu Teksas.
Čini se da je Trampova odbrambena strategija dvostruka. Jedan dio je generalna tvrdnja da je bilo šta loše što je pronađeno u kući podmetnuo FBI. To je put kojim se obično ide u nedostatku bilo kakvih dokaza, posebno imajući u vidu da se već desio pokušaj napada Trampovog pristalice na terensku kancelariju FBI-ja, koji je doveo do toga da je napadača ubila policija.
To takođe može biti pravno neodrživo jer se čini da je postojao snimak pretrage koji je u to vrijeme bio dostupan Trampovim predstavnicima unutar zatvorenog kruga. Trampov tabor možda neće mariti za to, naravno, sve dok muti vodu.
Drugi deo Trampove odbrane, koji je prilično kontradiktoran prvom, jeste da je, dok je još bio u Bijeloj kući, deklasirao sav predmetni materijal predsjedničkim nalogom.
To bi bilo u najmanju ruku neobično i deklasifikacija ne bi tako trebalo da funkcioniše.
– Кakva god da su predsjednikova ovlašćenja da skine oznaku tajnosti sa dokumenata, postoje praktični razlozi zbog kojih se taj proces i prati i dokumentuje – Aša Rangapa, bivša Specijalni agent FBI, objavio je na Tviteru.
Trampov branilac bi mogao da tvrdi da Tramp nije pratio proces i da je njegov stil bio da radi neformalno. Ali u velikoj mjeri to je ionako sporna tačka. Zakon o špijunaži prethodio je sistemu klasifikacije koji je uveden naredbom izvršne vlasti nakon Drugog svjetskog rata, tako da se sistem u zakonu ne spominje. Zakon govori o informacijama o “nacionalnoj odbrani” i ne pravi razliku između povjerljivih i deklasifikovanih materijala – neovlašćeno zadržavanje bilo kog dokumenta relevantnog za statut ostaje krivično djelo.
Međutim, taj skok od Trampove loše pravne odbrane do mogućnosti njegovog hapšenja ili krivične prijave imao bi, u najmanju ruku, dramatične političke posljedice.
Iako se zove Zakon o špijunaži, to ne mora da znači da je Tramp uzeo dokumenta sa namjerom da ih proslijedi stranoj sili. Statut obuhvata i manje prekršaje – na primjer, neko ko zakonito posjeduje dokumente ili fotografije i prosljeđuje ih nikome ko nema pravo da ih primi, ili ih ne preda službenicima koji bi to trebalo da posjeduju.
Takođe se može primijeniti na nekoga ko “kroz grubi nemar dozvoli da se materijal udalji iz odgovarajućeg mjesta držanja” i propusti da to prijavi.
Novčane kazne mogu biti izrečene, a ministarstvo pravde može i da se zadovolji vraćanjem tajnih dokumenata pod ključ.
Vladeck procenjuje da je hapšenje i krivično gonjenje malo vjerovatno.
– Iz perspektive vlade, čini se da se barem dio ove racije odnosio na samo uklanjanje stvari iz posjeda Trampa, i to je postignuto, dok njegovo hapšenje i krivično gonjenje izaziva čitav niz političkih komplikacija – rekao je.
Jedan od tri statuta citiranih u nalogu za pretres, šifra 2071, sadrži klauzulu u kojoj se navodi da će svako ko “namjerno i protivzakonito prikriva, uklanja, sakati, briše, falsifikuje ili uništava” vladina dokumenta biti “spriječen da obavlja bilo kakvu državnu funkciju”. I ovdje je Vladeck skeptičan oko toga da li se ovo može primijeniti za ovu vrstu prekršaja, prenosi Blic.
– Postoje pitanja o tome da li Кongres može da diskvalifikuje nekoga sa predsedničkog mjesta putem takvog statuta. Mislim da bi postojao ozbiljan ustavni izazov da Kongres diskvalifikuje nekoga statutom koji nije povezan sa 14. amandmanom – dodao je.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu